با ارائه حکم دادگاه فدرال مبنی بر عدم واگذاری یا مصادره دامنه های اینترنتی ایران (دات آی آر) حالا به نظر میرسد که موضوع استقلال نهادی چون آیکن بیش از پیش ارزشهای خود را آشکار میکند ضمن اینکه اهمیت رابطه های استراتژیک ایران و نهادهای بین‌المللی را هم یادآور می‌شود.
چندی قبل گروهی از وکلای یک گروه متعلق به رژیم صهیونیستی درخواستی را به یک دادگاه فدرال ارائه دادند که بر مبنای آن دامنه های اینترنتی دارایی یک کشور محسوب شده و بر این اساس این دارایی ها باید به نفع کسانی که آنها را قربانیان حملات حزب‌الله و حماس خوانده بود مصادره شوند.
دادگاه فدرال با پذیرش این درخواست از آیکن که مهم‌ترین نهاد مقررات گذار در زمنه دامنه ها و آدرسهای اینترنتی است خواست تا نظر خود را در این زمینه به دادگاه اعلام کند. آیکن که خود این روزها به شدت درگیر بحث استقلال از دولت آمریکاست در مقابل یک آزمون واقعی قرار گرفت موضوعی که دقیقا مشخص‌کننده رابطه نهادی این سازمان با دولت ایالات متحده بود. البته آیکن خیلی سریع به این موضوع واکنش نشان داد و این درخواست را رد کرد چرا که به عقیده این سازمان دامنه های اینترنتی کشوری عملا دارایی به شمار نمیرود و نمیتوان آنها را ضبط کرد یا به دیگری انتقال داد. حالا و در انتهای این جریان دادگاه فدرال هم نظر آیکن را قبول کرد و رای را به سود ایران صادر کرد و گت که این دامنهها قابل واگذاری نیست.
ایران دور از تعاملات بین المللی
هر چند تقاضای غیر قانونی و غیرعقلانی مبنی بر در اختیار گرفتن دامنه های دات آی آر از ابتدا نیز شبهات فراوانی داشت و مشخص بود که نمیتوان آن را عملی کرد، اما با توجه به دور بودن ایران از تعاملات بین المللی و به‌خصوص نهادهای اصلی مقررات گذار در عرصه اینترنت این نگرانی همچنان وجود دارد که مواردی مشابه حقوق مجازی ایران در عرصه جهانی را دچار مخاطره کند.
در دولت گذشته تاکید روی محدود کردن اینترنت و پهنای باند عملا بخش اصلی سیاستگذاری را در این بخش تشکیل میداد. موضوعی که باعث شد حضور ایران در نهادهایی چون آیکن، رایپ و … به حداقل خود برسد. در حالی که سایر کشورها و به‌خصوص کشورهای همسایه با حضور گسترده خود در این نهادها منافع خود را پیش میبردند سکوت و عدم حضور ایران باعث میشد که جا برای تقاضاهای قانونی از این دست بسیار باز شود. در نمونه ای دیگر کشور امارات متحده و چندین کشور دیگر عضو شورای خلیج‌فارس با نامه نگاری و لابی های گسترده تا همین امروز هم تلاش دارند که از اجرای نام دامنه اختصاصی PersianGolf در سیستم های جهانی جلوگیری کنند. هر چند آیکن هنوز این شکایت را نپذیرفته، اما عملا سکوت ایران در این زمینه که ناشی از بی‌توجهی وزارت ارتباطات به سازمانهای بین المللی است راه را برای چنین درخواستهای ضد منافع ایران باز گذاشته است.
این همه در حالی است که بحثهای بدیهی توسعه مانند استفاده از اپلیکیشن‌های موبایلی، افزایش پهنای باند و رشد خدمات دیجیتالی در کشور هنوز در داخل کشور مخالفان زیادی دارد.
یک نشست بین المللی در تهران
در یکی از معدود برنامه های بین المللی داخل کشور حالا قرار است نشست پنج روزه منطقه ای RIPE در تهران برگزار شود. نشستی که توزیع کنندههای آدرسهای اینترنتی در مناطق اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا گردهم می آیند. RIPE NCC وظیفه اصلی توزیع آدرسهای آی پی در سه قاره را برعهده دارد و دارای بیش از یک هزارو ۶۰۰ عضو از سراسر جهان است. این نشست که حالا به میزبانی پژوهشگاه دانشهای بنیادین و مرکز ثبت دامنه های دات آی آر برگزار می‌شود، محل بررسی همکاریهای منطقه ای و مشکلات اینترنت در کشورهای عضو است.
علیرضا صالح رئیس مرکز ثبت دامنه های دات آی آر میگوید: نشستهای منطقه ای هر دو سال یک‌بار برگزار می‌شود و تاکنون کشورهایی چون امارات، بحرین، قطر، کویت،لنان، عربستان سعودی، ترکیه از آسیا و کشورهایی چون انگلیس، جمهوری چک و هلند ازجمله میزبانان این نشست بوده اند.
هرچند احتمالا این نشست محل برگزاری نشستهای فنی کارشناسان خواهد بود؛ اما فرآیندهای سیاستگذاری RIPEکه یکی از مهم‌ترین نهادهای بین المللی در عرصه دامنههای اینترنتی است هم در این زمان مورد بحث قرار میگیرد. به همین جهت میزبانی ایران در این نشست مزیتهای متعددی را نصیب کشورمان خواهد کرد.
متولیان اینترنت، کمک به توسعه؟
در ایران تعداد نهادهایی که خود را متولی اینترنت و فضای مجازی میدانند کم نیستند. بخش عمده فعالیتهای روزانه آنان هم به اثبات خود یا نفی دیگران یا واضحات توسعهای است. حضور نهادهای مختلف نه‌تنها کمکی به پیشرفت تکنولوژی نکرده بلکه هر کدام با قدرت‌نمایی تلاش میکند خط و مرزی برای توسعه ایجاد کند که این تضادها و رقابتها باعث کندی روند پیشرفت و توسعه شده است. یکی از مهم‌ترین موارد غفلت به‌خصوص در سالهای اخیر کمرنگ شدن حضور بین‌المللی ایران در نهادهای بین المللی بوده که عملا باعث سوءاستفاده دیگر جریان‌ها و کشورها و در مخاطره قرار گرفتن منافع مجازی ایران شده است. موضوعاتی چون دامنههای اینترنتی، رنجهای آی پی و … نوعی از داراییهای عمومی کشورمان به حساب می آیند که مانند ذخایر نفت و معادن برای آینده ایران دیجیتالی بسیار مهم اند.
منبع : دنیای اقتصاد
