نام نویسنده: آرش برهمند arash@ictnews.ir
همه ما شیفته آزادی هستیم؛ این آزادی همیشه هم امری ذهنی نیست و حتی تن ما نیز تشنه رها شدن از بند است. لذت حس کردن نسیم بر صورت عرق کرده، تن سپردن به خنکای دریا و گرفتن دستی که دوستش داری که از همین جنس است؛ چه می شود کرد که هرچند همه ما آزادی را دوست داریم ولی آزاده نیستیم؛ هم خودمان خود را محدود می‌کنیم و هم دیگران ما را. دوست داریم در سایه و پشت دیوارها زندگی کنیم .
مهرداد این هفته مطلبی نوشته درباره حقیقت افزوده یا همان Augmented Reality که این روزها گوگل پرچم‌دارش است؛ عینکی را معرفی کرده که به شما اجازه می‌دهد خاطراتتان را بی وقفه ثبت کنید، همواره با جهان تحت سیطره گوگل و دایره‌های مجازیش در تماس باشید. نقشه‌ها را ببینید، کارهایتان را انجام بدهید و حتی قند خون را اندازه بگیرید. خود گوگلی‌ها امیدوارند به یاری اندروئید و جای پای محکمشان تا 2014 آن را عرضه انبوه کنند و وقتی ما هنوز در خم نسل سوم و پشت دیوار بسته‌های طلایی GPRS زندگی می‌کنیم و گوگل و جیمیل کاندیدای جاسوسی هستند در این واقعی جدید جایی نداریم. ما این سمت دیوار‌های خودساخته‌مان زندگی می‌کنیم .
اخبار مربوط به رفتن نوکیا هفته گذشته خبرگزاری‌ها را پرکرده بود و بهترین گزارش را هم شهرام شریف در دنیای اقتصاد نوشته؛” پایان فعالیت مستقیم نوکیا در ایران”. ظاهرا نوکیا در ادامه اخراج کردن و جراحی کردن و دور انداختن اندام‌های حیاتیش به این نتیجه رسیده است که در بازاری که نمی‌تواند گوشی‌هایی با سیستم عامل آمریکایی مانند ویندوز را رسما بفروشد بهتر است حضور رسمی هم نداشته باشد. به این ترتیب سلطانی را که کره‌ای ها سال گذشته از تخت به زیر کشیدند را خود فنلاندی‌ها به مسلخ کشاندند تا دیگر دتری که معیار خدمات، اطلاع‌رسانی و احترام به مشتری ایرانی بود برای همیشه تعطیل شود. دیگران هم آجر آجر روی این دیوار می‌گذارند .
ما ایرانی‌ها مردم آزادی‌های کوچک هستیم. آموختیم حیات شخصی خودمان را پشت درهای اتاق چت اختراع کنیم، جامعه ساکتی در شبکه‌های اجتماعی بسازیم و آن سوی محدودیت اینترنت ایرانی و کپی‌رایت آمریکایی زندگی کنیم. شاید چند سالیست باد به دلخواه ما نوزیده ولی آموخته‌ایم فعلا از اندک نسیمی که از میانه باز پنجره به صورت دم‌کرده‌مان می‌خورد لذت ببریم. این نیز بگذرد .
منبع : عصر ارتباط پلاس
