در روزهایی که افکار عمومی درگیر ماجرای تلخ قتل الهه حسین‌نژاد است، این سوال بیش از پیش مطرح می‌شود که امنیت در سفرهای درون‌شهری چطور تأمین می‌شود و آیا ابزارهای فناوری می‌توانند نقش مؤثری در پیشگیری از بروز چنین فجایعی ایفا کنند؟
الهه حسین‌نژاد، دختری جوان، در مسیر بازگشت از محل کار به خانه، از یک تاکسی گذری استفاده کرد و پس از چند روز، پیکر بی‌جانش کشف شد. طبق گزارش رسانه‌ها، شناسایی متهم و مسیر طی‌شده توسط او روزها زمان برد؛ چرا که اطلاعاتی از وسیله نقلیه، راننده و مسیر سفر ثبت نشده بود. این حادثه، بار دیگر تفاوت مهم میان مدل سنتی حمل‌ونقل و پلتفرم‌های اینترنتی را به ما یادآوری می‌کند.
ابزارهایی برای پیشگیری، نه فقط پیگیری
یکی از مزیت‌های مهم پلتفرم‌های آنلاین حمل‌ونقل، قابلیت استفاده از ابزارهای امنیتی در حین سفر است. اشتراک‌گذاری لحظه‌ای مسیر با افراد مورد اعتماد، شناسایی انحراف از مسیر تعیین‌شده، و قابلیت تماس امن از جمله امکاناتی هستند که در اغلب این پلتفرم‌ها ارائه می‌شوند. برخی از آن‌ها حتی تیم مستقلی به نام «تیم امنیت سفر» دارند که به‌صورت تخصصی به بررسی موارد مشکوک یا اعلام خطرات از سوی کاربران رسیدگی می‌کند. این ویژگی‌ها، نه فقط برای پیگیری، بلکه برای پیشگیری از وقوع جرم نیز طراحی شده‌اند.
تجربه کاربری و کنترل کیفی
فراتر از بحث امنیت، مسافران در پلتفرم‌های آنلاین می‌توانند تجربه خود را از سفر ثبت و امتیاز دهند، رفتار رانندگان ارزیابی می‌شود و در صورت بروز تخلف، مکانیسم‌های مشخصی برای برخورد وجود دارد. چنین سازوکارهایی باعث شده تا کیفیت خدمات و اعتماد عمومی به شکل ملموسی افزایش پیدا کند؛ موضوعی که در سفرهای گذری و سنتی تقریباً غیرقابل ارزیابی است.
فناوری؛ یک ابزار بازدارنده در برابر جرم
در مدل سنتی سفرهای شهری، اغلب هیچ اثری از جزئیات سفر باقی نمی‌ماند؛ نه اطلاعاتی از راننده در اختیار مسافر است، نه مسیری ثبت می‌شود و نه امکانی برای پیگیری دقیق وجود دارد. اما در پلتفرم‌های دیجیتال، همه‌چیز قابل ردیابی است. همین قابلیت، خود به‌تنهایی یک عامل بازدارنده است. این سیستم‌ها طوری طراحی شده‌اند که اگر حتی در طول سفر اتفاقی نیفتد، پس از پایان آن نیز امکان بررسی دقیق، دسترسی به سوابق و پیگیری کامل وجود دارد.
