در جریان رویداد Future Srgery Show که اخیرا در لندن برگزار شد، پزشکان و جراحان بطور محتاطانه حمایت خود را از متاورس پزشکی به منظور بهبود همکاری‌ها و روند درمان بیماران اعلام کردند.
صنعت جراحی در این سال‌ها، همواره با رویی باز از فناوری‌های پیشرفته همانند ربات‌های جراحی، واقعیت افزوده و مدل‌سازی‌های مرتبط با روند بهبود بیماران استقبال کرده و در این بین، شرکت‌هایی همچون جانسون اند جانسون و مدترونیک، دستگاه‌های پزشکی و درمانی به مراتب پیشرفته‌تر را نسبت به ربات جراح داوینچی طراحی و کرده‌اند.
برای نمونه، شرکت مدترونیک اخیرا توانسته تاییدیه اروپا را برای ربات‌های سری Hugo خود به دست آورد و جانسون اند جانسون نیز در حال طراحی و توسعه ربات‌های اختصاصی Ottava خود است. همچنین این دو شرکت با انویدیا به منظور استفاده از برنامه Clara این شرکت وارد همکاری شده‌اند.
از برخی جهات، این اقدامات شبیه به تحولاتی است که این روزها در صنعت خودروسازی اتفاق می‌افتد و همانطور که خودروهای الکتریکی و خودران، آینده این حوزه را شکل می‌دهند، در صنعت پزشکی و جراحی نیز بسیاری از کارها به ربات‌ها و سیستم‌های رباتیک محول خواهد شد.
اما رسیدن به این نقطه، نه‌تنها به ابزارها و دستگاه‌های بهتری نسبت به آنچه امروزه در اختیار داریم، نیاز دارد، بلکه نیازمند تلاش‌های قابل‌توجهی به منظور تغییر روند گردش اطلاعات و مدیریت آن است. در حال حاضر گردآوری، سازماندهی و اشتراک اطلاعات پزشکی افراد با چالش‌های بسیار فرهنگی و سازمانی مواجه است که حتی آن را به فرآیندی پیچیده‌تر از راه‌اندازی یک اپلیکیشن گوگل استریت مپس تبدیل کند.
مرتبط: آرزوهای زاکربرگ برای آرمان‌شهر ( متاورس ) فیس‌بوک
پروفسور شافی احمد، از جراحان مجرب و مدیران ارشد مرکز Medical Realities در این زمینه، قدم‌های اولیه را برداشته و به نوعی، پیشگام بوده است. او در سال 2016، مفهوم متاورس جراحی را به جهانیان معرفی کرد. بیش از 55 هزار پخش زنده جراحی 360 درجه وی را مشاهده کردند.
این اقدام باعث شد تا دیگر شرکت‌ها و فعالان این صنعت، تولید سیستم‌ها و دستگاه‌های پیشرفته خود را آغاز کنند و خوشبختانه تاکنون چندین محصول جدید مرتبط با صنعت پزشکی و جراحی رونمایی شده است.
این پیشرفت‌های رو به رشد، می‌تواند برای بسیاری از جراحان بسیار ارزشمند باشند. جدیدترین دوربین‌ها در اتاق‌های جراحی می‌توانند نحوه اجرای یک جراحی موفق را در یک عمل چالشی ثبت و دیگر جراحان نیز از آن استفاده کنند.
اما داده‌ها و اطلاعات واقعی همچنان در دسترس نیستند و به اصطلاح، در منطقه خاکستری هستند. به عبارتی دیگر، بیمارستان تنها در صورتی به پزشکان و جراحان اجازه می‌دهند تا فایل‌های ویدیویی را ذخیره کرده و به اشتراک بگذارند که اطلاعات قابل شناسایی نباشد.
اگرچه این اقدام، به پزشکان کمک می‌کند تا مهارت خود در جراحی را به نمایش بگذارند و یا از مهارت و روش‌های جراحی همتایان خود، درس‌هایی را بیاموزند، اما این شیوه، استفاده از این اطلاعات برای بهبود روند درمان بیمار در درازمدت را محدود می‌کند. دنیل گلدبرگ، مدیرعاملEpiqar می‌گوید: این ویدیو به پرونده پزشکی بیمار اضافه نشده؛ کاری که می‌بایست انجام شود.
به گفته محققان، با کمک این ویدیوها می‌توان در زمینه توسعه ربات‌های جراحی بهره برد. بدین معنی که ربات‌ها با استفاده از ویدیوها، آموزش می‌بینند و می‌توانند به جراحان در اجرای بهتر عمل‌های جراحی کمک و راهنمایی کنند. تقریبا چیزی شبیه به دوربین‌های نصب‌شده روی خودروهای تسلا انجام می‌دهند که هرچه بیشتر مورد استفاده قرار گیرند، می‌توانند قابلیت‌های پیشرفته‌تری را برای بهبود رانندگی خودران ارائه دهند.
در این راستا، هرچه اطلاعات کامل‌تری از بدن فرد در دسترس باشد، ابزارهای جراحی می‌توانند سراحت‌تر به مقصد مورد نظر برسند و اطلاعات دقیق و حساسی به جراحان ارائه دهند. بدین طریق، کار جراحان با سرعت بیشتر و دقت بالاتری انجام خواهد شد.
به مرور زمان و با گردآوری اطلاعات بیشتر از طریق این ویدیوها و همچنین نحوه استفاده از ابزارهای جراحی، عملکرد این سیستم‌ها و ربات‌ها بهبود خواهد یافت. در اغلب موارد، ربات‌های جراحی موجود توسط اپراتورهای انسانی کار می‌کنند. این ربات‌ها، بسیار ارزشمند هستند چراکه می‌توانند کنترل بیشتری را نسبت به ابزارهای جراحی همانند چاقو برای جراحان به ارمغان آورند.
همچنین می‌توانند داده‌های مهمی‌را در خصوص نحوه استفاده از روش‌های جراحی مختلف جمع‌آوری کنند. این اطلاعات می‌تواند به جراحان کمک کند تا قبل از شروع به جراحی، این پروسه را تمرین کرده و یا مهارت‌های جدیدی را یاد بگیرند.
همچنین، این سیستم‌ها می‌توانند به ایجاد روش مشارکتی در جراحی کمک کنند؛ تقریبا شبیه به عملکرد سیستم کمک راننده خودروهای تسلا که در مواقع مورد نیاز، ترمز می‌کند.
همچنین در آینده، این سیستم‌ها بیش از آنکه بخواهند جای جراحان را بگیرند، به آنها در تقویت مهارت‌های جراحی‌شان کمک خواهند کرد. بنابراین، بیمارستان‌ها، جراحان و تولیدکنندگان دستگاه‌ها پزشکی باید تا جایی که می‌توانند اطلاعات را گردآوری، مدیریت و برچسب‌گذاری کنند.
