ویرجین اوربیت توانست نام خود را به عنوان سومین شرکت خصوصی که توانسته با موفقیت، موشکی را به مدار زمین بفرستد، ثبت کند.
اما تفاوت کار ویرجین اوربیت با دو شرکت دیگر در این است که موشک لانچروان (LauncherOne) این شرکت نه از سکوی پرتاب زمینی، بلکه با کمک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ در حال حرکت، به فضا پرتاب شد. این موشک از سوخت مایع بهره می‌برد و از ارتفاع ۳۰ هزار فوتی به مدار ارسال شد.
لانچروان به محض رسیدن به مدار، محوله خود را که شامل ۱۰ ماهواره مکعبی‌شکل متعلق به سازمان فضایی ناسا و چند دانشگاه آمریکایی است، رها خواهد کرد. این دستاورد برای تیم وریجین بسیار حائز اهمیت است چراکه در آزمایش نخست، این پرتاب با شکست مواجه شد.
دن‌هارت، مدیرعامل ویرجین اوربیت در این خصوص گفت: ما تلاش‌های زیادی را به منظور اطیمنان از سلامت تیم خود انجام دادیم و بخش زیادی از عملیات‌های پرتاب و سایر فعالیت‌هایمان به صورت مجازی دنبال شد. شیوع ویروس کرونا نیز بر کار ما تاثیر گذاشت اما توانستیم در شرایط همه‌گیری نیز به تلاش‌های خود ادامه دهیم.
پرتاب موشک وریجین اوربیت از طریق هواپیمای سفارشی بوئینگ ۷۴۷، نتیجه یک دهه تلاش مهندسان این شرکت است که توسط ریجارد برانسون بنیانگذاری شده است. در سال ۲۰۱۶، ویرجین گلکتیک، شرکت برادر ویرجین اوربیت نیز توانست با موفقیت، فضاپیما یی را با دو سرنشین از طریق یک هواپیما به لبه فضا ارسال کند.
برانسون علاقه زیادی به پرتاب موشک از آسمان و نه از سکوی زمینی دارد و برای این منظور، مهندسان و خلبانیان کارکشته‌ای را که بتوانند به این خواسته وی جامه عمل بپوشانند، استخدام کرده است.
گفتنی است اولین موشکی که از طریق هواپیما به فضا پرتاب شد، پگاسوس نام دارد که در سال ۱۹۹۰ توسط شرکت Orbital Sciences Corporation به مدار ارسال شد. این موشک نیز همانند لانچروان، توانایی حمل محموله مدنظر را داشت و توانست در طی ۳۰ سال اخیر تنها ۴۴ ماموریت را انجام دهد.
در حال حاضر، موشک لانچروان ویرجین اوربیت می‌تواند محمولهای به وزن ۱۰۰۰ پوند را به مدار زمین ارسال کند که با این ظرفیت، چند ماهواره را به مدار منتقل خواهد شد. اسپیس ایکس، شرکت رقیب ویرجین اوربیت اما قادر به حمل ماهواره‌های بزرگ‌تر و سنگین‌تر است.
