نام نویسنده: رهام وزیری
هشتم آوریل 2016 یک روز فراموش نشدنی برای دانش، تکنولوژی و در راس آنها فضانوردی بود. روزی شبیه به روزی که نیل آرمسترانگ روی ماه قدم گذاشت. ایلان ماسک مالک شرکت فضایی SpaceX توانست نخستین موشک فرازمینی را روی شناور آبی بازیابی کند. یعنی آن را پرتاب کرده، در مدار زمین قرار دهد و دوباره آن را سالم به زمین بازگرداند و روی شناور آبی بنشاند. پیش از این تنها شاتل های ناسا بودند که می توانستند به زمین بازگردند در حالی که هزینه زیادی برای پرتاب آنها صرف می شد و بخش موشکی آنها از بین می رفت.
ایلان ماسک شرکت SpaceX را در سال 2002 راه اندازی کرد. از آن روز تا دو روز پیش به طور پیوسته شکست خورد. اما سرانجام هدفی که داشت را در عمل پیاده کرد. فرستادن موشک به مدار زمین و بازیابی آن با کمترین هزینه ممکن به گونه ای که موشک بار دیگر قابل استفاده باشد. نشاندن یک موشک با پاشنه روی یک شناور دریایی تا دو روز پیش چیزی بود که در فیلم های علمی تخیلی باید آن را جستجو می کردیم. سال 2002 ناسا احتمالا تاسیس SpaceX را چیزی شبیه به دلمشغولی های یک جوان میلیاردر تلقی کرده بود اما اکنون ناگزیر شده تا شاتل های پرخرج خود را بازنشسته کرده وحمل و نقل فضایی را به SpaceX بسپارد.
روز هشتم آوریل برای صنعت فضانوردی آمریکا یک روز به یادماندنی خواهد بود. چرا که این حرکت نه توسط دولت که به دست بخش خصوصی صورت گرفت. در کشوری که عمده کسب و کارها به طور کامل در دست بخش خصوصی است، جای صنعت فضانوردی خالی به نظر می رسید. اما کار بزرگتر از پشت کار و جدیت ایلان ماسک را اقتصاد آزاد انجام داده است. ساختار اقتصاد آزاد راه را برای ورود ایلان ماسک به مقوله دشوار و پیچیده ای همچون تحقیقات فضای باز کرد و البته سود آن را هم خواهد برد. هزینه کمتر برای شرکت دولتی ناسا در ادامه ماموریت های فضایی با تکیه بر موشک های فالکون SpaceX.
