دهلی نو آلوده‌ترین شهر جهان به‌شمار می‌آید. در بدست آوردن این عنوان ناخوشایند بیش از هر چیز دیگری وجود ذرات آلاینده در تنوع بالا و البته کُشنده این شهر را یاری کرده‌اند. موقعیت مکانی، وضعیت آب و هوا، جمعیت در حال افزایش و میزان مصرف انرژی از جمله موارد تشدید کننده میزان آلودگی در این شهر هستند.
در جدیدترین تحقیقات انجام شده توسط تیمی از دانشگاه Surrey، محققان موفق شده‌اند فاکتورهای مختلفی را در بالارفتن میزان آلودگی در این شهر به عنوان علت مرگ روزانه هزاران نفر شناسایی کنند. پراشانت کومار، نویسنده این تحقیق در این خصوص می‌گوید:
” اگرچه به راحتی می‌توان افزایش تعداد خودروها، تولیدات صنعتی و افزایش جمعیت را از عوامل آلودگی بیش از پیش هوا عنوان کرد اما حقیقت آن است که دهلی به ظرفی مملو از مواد سمی بی‌شمار تبدیل شده که هریک در اثر عواملی خاص به‌وجود آمده‌اند. آلودگی هوا در میان ده عامل اصلی مرگ و میر جهانی قرارگرفته است و دهلی با توجه به آلودگی بیش از حد، در صدر شهرهای آلوده جهان قرارگرفته و همین امر باعث وقوع هزاران هزار مرگ و میر در این شهر شده است.”
در این تحقیق که مجوز انتشار در ژورنال Atmospheric Environment را نیز دریافت کرده است، عنوان شده در حال حاضر جمعیتی در حدود 25.8 میلیون نفر در دهلی سکونت دارند که این مقدار روز به روز در حال افزایش است. این در حالی است که میزان مصرف انرژی در این شهر بین سال‌های 2001 تا 2011 چیزی در حدود 57 درصد افزایش یافته است.
افزایش جمعیت باعث افزایش تعداد خودروهای حاضر در جاده‌ها نیز شده است. متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که تعداد خودروها از 4.7 میلیون دستگاه در سال 2010 به 26 میلیون دستگاه در 15 سال پس از تاریخ یادشده برسد. با این وجود نمی‌توان از خودروها به عنوان تنها عامل آلودگی هوا یادکرد. به‌عنوان یک مثال نقض بدنیست بدانید تعداد خودروها در Chennai ده برابر این تعداد است اما میزان آلودگی هوا به همین میزان کم‌تر از دهلی است.
از سوی دیگر انحصار این شهر در خشکی باعث شده مفر کم‌تری برای رهایی از آلودگی هوا باقی بماند. به‌عنوان مثال شهرهای ساحلی مانند بمبئی با توجه به وزش نسیم دریا از هوایی پاک‌تر برخوردارند اما دهلی توسط نواحی اقتصادی در پیرامون آن محاصره شده که اغلب آلوده‌تر از خود شهر هستند.
معماری فشرده در کنار ساختمان‌هایی با ارتفاع کم و زیاد و البته شرایط آب و هوایی ویژه، همه و همه تاثیراتی منفی بر آلودگی این شهر داشته‌اند. دمای پایین منجر به جابجایی آلودگی هوا به داخل شهر شده و شرایط آب و هوایی گرم و همراه با وزش باد در تابستان نیز بر وسعت مشکل می‌افزاید. علاوه بر این، استفاده از سوخت‌های با کیفیت پایین مانند چوب، ژنراتورهای دیزلی و حتی کود گاو باعث شده رهایی از آلودگی هوا غیرقابل اجتناب باشد.
کومار در این خصوص می‌گوید:
” آلودگی هوای دهلی بحثی کاملا پیچیده است که عوامل مختلفی که بعضا خارج از کنترل انسان هستند در ایجاد آن نقش دارند. با این وجود در شهرهای در حال توسعه، محافظت از شهروندان در مقابل آلودگی‌هایی که می‌توانند منجر به مرگ انسان‌ها شوند امری مهم و ضروری به شمار می‌آید.” به عقیده وی استفاده از چمن طبیعی یا مصنوعی در کنار جاده‌های آسفالت نشده می‌تواند از جابجایی ذرات گرد و غبار به‌ویژه در طول فصل‌هایی که وزش باد شدت بیشتری دارد جلوگیری کند. از سوی دیگر سرمایه‌گذاری بر روی تالاب‌ها و کاشت درختان نیز می‌تواند آلودگی هوا را تا حد زیادی کاهش دهد. این در حالی است که Narendra Modi، نخست وزیر هند نیز اقداماتی در جهت حل مشکل آلودگی هوا در این کشور انجام داده است. وی در ماه آوریل برای اولین‌بار در این کشور، وزیر محیط زیست را با هدف بررسی شاخص کیفیت هوا منصوب تا به گفته او انگیزه‌ای برای بهبود کیفیت هوا در نواحی روستایی و حاشیه شهری ایجاد شده و نهایتا آگاهی عمومی در شهرها به منظور اتخاذ تصمیماتی برای کاهش آلودگی هوا افزایش یابد.
از نظر کومار، زمینه‌سازی فرهنگی به‌منظور کاهش آلودگی هوا امری ضروری و موثر است. وی در این خصوص می‌گوید:
” حتی پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌ها و علوم موجود نیز در صورت در نظر گرفته نشدن عوامل موثر در توسعه اقتصادی، افزایش آگاهی عمومی و تغییر در رفتار عمومی و عدم وجود قوانینی برای کاهش استفاده از سوخت‌های با کیفیت پایین نمی‌توانند در کاهش آلودگی و افزایش کیفیت هوا موثر باشند. این موضوع، مسئله‌ای پیچیده در قالب عوامل مختلف آلاینده است که بدون بهره‌گیری از تصمیمات سریع، خلاقانه و فراگیر نمی‌توان از سد آن گذشت.”
منبع : آی تی ایران
