ضربان قلب یک شاخصه مهم در بسیاری از موضوعات مرتبط سلامتی است اما در عین حال طی یکی دو سال اخیر به ساخت یکی از مهمترین دستگاه‌های مرتبط با ورزش و سلامتی تبدیل شده است. دستگاه اندازه گیر ضربان قلب.
یک نوع بسیار معروفی از این ضربان سنج‌ها را احتمالا در مراکز درمانی دیده‌اید. دستگاه‌هاهی شامل الکترودهای متعدد که اطراف سینه بیمار نصب می‌شود و از طریق آن می‌توان نوار قلب وی را گرفت.
از سال ۱۹۷۷ اما تلاش‌هایی برای بی‌سیم‌کردن فرآیند سنجش ضربان قلب صورت گرفته است.
انواع ضربان سنج
ضربان‌سنج‌های مختلف با دامنه کارهای متفاوتی وجود دارند. از انواع فوق پیشرفته آن که در مراکز درمانی و پزشکی به کار می‌رود گرفته تا ضربان‌سنج‌هایی که به لطف تکنولوژی برای آگاهی از تعداد ضربان قلب در هنگام ورزش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما ضربان‌سنج‌های نوع دوم که مورد بحث این مقاله است تقریبا در دو نوع خلاصه می‌شوند. ضربان‌سنج‌های سینه‌ای که به وسیله یک بند دور سینه بسته می‌شوند و یک ساعت یا تلفن همراه هوشمند که اطلاعات ضربان قلب روی آن نمایش داده می‌شود.
در ضربان سنج‌های پلاستیکی اولیه نیاز به مرطوب کردن محل نصب بود.
یک عکس X-Ray از یک ضربان‌سنج . از نمای جلو و نمای کنار. سنسورها و باتری به وضوح مشخص‌اند
در ضربان‌سنج‌هایی که مانند ساعت روی مچ بسته می‌شوند این امکان وجود دارد که با فشار دادن دو سنسور در چند ثانیه ضربان قلب را نشان دهند. این ضربان‌سنج‌ها به دلیل راحتی استفاده و بستن‌شان مانند ساعت بسیار محبوب‌اند اما محدودیت آنها در میزان اطلاعاتی است که می‌توانند در مقایسه با صفحات نمایش بزرگتر تلفن همراه هوشمند به کاربر نمایش دهند.
مدل‌های پیشرفته تر، متغیرهای ضربان قلب مختلفی مانند میزان فعالیت و یا تنفس را نیز اندازه می‌گیرند . الگوریتم برخی از سنسورهای موجود در این دستگاه‌ها قادر به شناسایی میزان حرارت و میزان اب نیز هست.
نوع دیگری از این ضربان‌گیرهای قلب که جایگزین مدل‌های پلاستیکی شده‌اند سنسورهای فابریکی هستند. بعضی از سینه‌بندهای زنانه مخصوص زنان ورزشکار مجهز به این سنسورها هستند.
یک ضربان سنج مچی به همراه سنسور سینه‌ای، امروزه سنسورهای سینه‌ای با اتصال به تلفن همراه به راحتی اطلاعات ضربان قلب را هنگام ورزش و فعالیت سنگین نمایش می‌دهند.
در مدل‌های قدیمی‌تر وقتی قلب می‌تپید یک سیگنال رادیویی آن را به دستگاه گیرنده ( نمایشگر) انتقال میداد و در آنجا به صورت ضربان قلب محاسبه می‌شد. این انتقال عموما از طریق تکنولوژی بلوتوث یا ANT انجام می‌گیرد که باعث می‌شود مثلا دستگاه سیگنال دیگری را از یک دستگاه دیگر ( که توسط فرد دیگری استفاده می‌شود) اشتباهی شناسایی نکند.
مدل‌های جدید دارای یک میکروپروسسوری هستند که به طور مرتبط در حال محاسبه EKG ( الکتروکاردیوگرافی) و ضربان قلب و پارامترهای دیگر است. این مدل‌ها همچنین دارای accelerometers هستند که اجازه شناسایی سرعت و مسافت را هم می‌دهد.
یک ضربان سنج مچی.
منبع : آی تی ایران