نمایشگاه رسانه های دیجیتال و درک مبهم از رسانه های دیجیتال
نام نویسنده: علیرضا شیرازی
این روزها نمایشگاه رسانه های دیچیتال در حالی برگزار شده است که بسیاری از سایتهای مهم ایرانی در آن حضور ندارند و این در حالی بوده که برگزار کنندگان جشنواره قول غرفه های بسیار ارزان یا رایگان را به این سایتها داده بودند.
اگر نگاهی به نمایشگاه های بزرگ دنیا داشته باشیم متوجه خواهیم شد که در واقع نمایشگاه خاصی ( در حد و اندازه یا به شکل دیگر نمایشگاههای فناوری معروف) وجود ندارد. دلیل آن نیز بسیار مشخص و مرتبط با ماهیت اینترنت است، دسترسی به سایتها برای همه مردم و در تمام ساعت روز و شب امکان پذیر است و در واقع غرفه سایتها همیشه باز است در چنین شرایطی دیگر چه نیازی به حضور فیزیکی در غرفه ای است که فقط برای چند روز و در محدوده ساعت مشخصی برای بازدیدکنندگان در دسترس است و آنهم به آن شکلی در نمایشگاه رسانه دیجیتال دیده می شود و عملاً دسترسی بازدیدکننده به خدمات سایت و تجربه امکانات آن چنان که باید امکان پذیر نیست و در بسیاری از غرفه ها صرفاً یک مانیتور یا تلویزیون در حال پخش تصاویری از سایت است.
شاید برای یک شرکت نرم افزاری یک نمایشگاه تخصصی جایگاه مناسبی برای معرفی محصولات نرم افزاری مانند سیستمهای مالی یا اداری و حتی توانایی های فنی شرکت در زمینه هایی مانند تولید بازیهای کامپیوتری باشد اما برای یک وب سایت شرایط متفاوت است.
البته نمایشگاهی مانند نمایشگاه رسانه های دیجیتال یک مزیت دارد و آن آشنایی مدیران دولتی با سایتهاست. حقیقت آن است شهروندان ایران در استفاده از رسانه های دیجیتال بسیار جلوتر از مدیران دولتی هستند و حتی امروز هم آشنایی بسیاری از مدیران دولتی حتی آنهایی که در بخش فن آوری فعال هستند با اینترنت و وب فارسی در حد مطالعه یا آشنایی با چند وب سایت معروف و معدود است. از همین رو شاید برگزاری چنین نمایشگاههایی برای چنین مدیرانی بی فایده نباشد.
اما سوال اینجاست که دستاورد این نمایشگاه برای شهروندان چیست؟ البته برای تعداد زیادی نوجوان استفاده از گیم نت مجانی این نمایشگاه و بازی فیفا و… میتواند بسیار جالب باشد اما دستاورد آن چیست؟ مگر نوجوانان ما به کنسولهای بازی یا بازیهای فیفا و .. آشنا نیستند؟ و یا دستاورد دیگر نمایشگاه را میتوان در یکی از بزرگترین غرفه های بخش خصوصی در همین نمایشگاه دید شرکتی که مدعی است محصول خود را به ثبت رسانده و آنرا شامل قانون کپ رایت کرده است و البته این محصول نرم افزاری چیزی نیست جز مجموعه ای از نسخه های کپی و کرک شده نرم افزارهای معروف دنیا! و احتمالاً در جهت برداشتن یک گام فرهنگی قرار است نوجوانان و آتیه سازان کشور با دیدن چنین غرفه ای در نمایشگاه رسانه های دیجیتال با شیوه های موفق کسب درآمد و فعالیت در حوزه آی تی آشنا شوند.
اشاره شد به مزیتهای نمایشگاه رسانه های دیجیتال برای مدیران دولتی اما به نظر می رسد تاثیر این نمایشگاه حداقل برای برگزارکنندگان این نمایشگاه معکوس بوده است. دیگر لازم به یادآوری نیست که اینترنت جایگاه مناسبی برای تبلیغات است و حال از خود بپرسید تبلیغ این نمایگاه را در چند سایت پربازدید ایرانی دیده اید؟ جواب مشخص است، در اکثر سایتهای موجود در فهرست سایتهای پربازدید ایرانی تبلیغ این نمایشگاه وجود ندارد و این در حالی است برگزار کنندگان جشنواره با سایتها آشنا هستند و فقط گویا دلشان نیامده است بخشی از هزینه های چند ده یا صد میلیونی این نمایشگاه را به تبلیغ در وب سایتهای موفق ایرانی اختصاص دهند.
وب ایرانی برای موفقیت نیاز به غرفه رایگان یا ارزان ندارد اگر قرار است دولت در این زمینه گامی بردارد آنچه بیش از اینگونه نمایشگاهها یا لینک در صفحه فیلترینگ و…. به موفقیت سایتهای ایرانی کمک میکند درک درست و نگاه مثبت به اینتنت است. در کشور ما دولت بزرگترین بنگاه اقتصادی است و عملاً تاکنون این بنگاه بزرگ نخواسته بخشی جزئی از بودجه های میلیاردی تبلیغات مرتبط با موسسات و نهادهای دولتی را به تبلیغ در وب سایتهای ایرانی اختصاص دهد. یک غرفه رایگان شاید برای موسس یک وب سایت نوپا خوشایند باشد اما در واقع کمک چندانی به او نخواهد کرد اما جذب یک آگهی چند ده یا صد هزار تومانی میتواند او را امیدوار برای ایجاد یک کسب و کار از طریق اینترنت و حداقل تامین هزینه های نگهداری و توسعه سایت خود کند. اگر قرار است مسئولین دولتی همچنان با تردید و اکراه به سفارش و انتشار آگهی در وب سایتهای معروف ایرانی نگاه کند نبایستی انتظار نگاه مثبت و همکاری مدیران این سایتها را داشته باشند.
منبع : http://shirazi.blogfa.com/