نام نویسنده: حامد شفیعی
دوشنبه 15 تیرماه سال 88 مصادف با تولد امیرالمومنین علی(ع) و به مناسبت روز پدر، شبکه پیام کوتاه کشور، بار دیگر قطع شد تا کارشناسان از آن به عنوان بازی شرکت مخابرات ایران با مردم یاد کنند. گرچه مدیران شرکت مخابرات در ابتدا از قطعی مجدد این سرویس اظهار بی اطلاعی کردند اما بلافاصله برای جبران عدم آگاهی خود یا هر چیز دیگری بیان کردند مشکلات فنی موجب بروز مجدد مشکل شده است.
با توجه به گفته های مسوولان شرکت مخابرات ایران این سوال مطرح است که چرا مشکل فنی بلافاصله بعد از برطرف شدن و وصل مجدد – تنها به فاصله چند روز – دوباره به وجود آمد؟ مگر نه این است که برای نخستین بار که پیامک قطع شد، مسوولان امر گفتند مشکل فنی است و کارشناسان در حال برطرف کردن آن هستند و پس از وصل گفته شد که مشکل حل شده اما آیا عملکرد کارشناسان ضعیف بوده که مشکل بار دیگر نمایان شده است؟ شایعه شد خاک و خاشاک موجود در هوا موجب بروز چنین مساله ای شده اما این مساله تنها در حد شایعه ماند و کارشناسان اعلام کردند آلودگی هوا نمی تواند چنین تاثیری بر شبکه بگذارد. اظهارات مدیران وزارت ارتباطات در خصوص عدم ارائه نامطلوب خدمات ارزش افزوده به مردم و همچنین عدم ارائه توضیحی شفاف از آنچه به واقع اتفاق افتاده است حقوق اولیه ارتباطات در هزاره سوم را نادیده رفته است؛ این درحالی است که تا این لحظه شرکت ارتباطات سیار هیچ گونه گزارشی مبنی بر وجود مشکل فنی در سیستم ارائه نکرده است. از طرفی پیگیری های صورت گرفته در این زمینه برای روشن شدن موضوع و دستیابی به علت واقعی این رویداد برای اطلاع رسانی به هموطنان بی نتیجه ماند زیرا طی دو روز گذشته هیچ کدام از مسوولان برای پاسخگویی در دسترس نبودند.
پیامک بی خبر آمد بی خبر رفت
قطع خدمات ارسال پیام کوتاه که به نظر می رسد حسب اوامر دولت صورت گرفته است، موجبات نارضایتی مردم و عدم اعتماد آنان را به فعالیت های دولت در زمینه فناوری های ارتباطی فراهم کرد. هنگامی که عصر روز 21خردادماه شبکه پیامک کشور بدون هیچ توضیحی به مردم قطع شد، همه علت اصلی آن را می دانستند اما انکار مسوولان شرکت مخابرات و وزارت ارتباطات درخصوص شایعه های به وجود آمده، این خواست را در بین مردم به وجود آورد که حال اگر مسائل غیر از موارد سیاسی پیش آمده، چرا شرکت مخابرات و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات علت اصلی قطعی را بیان نمی کند. این درحالی است که خود مسوولان وزارت ارتباطات بارها بیان کردند که مشکل فنی بوده و کارشناسان آنان در حال برطرف کردن هستند. حال آیا دریغ کردن از گفتن مشکل فنی پیش آمده بی توجهی به حق کاربران و سهامداران شرکت مخابرات نیست؟ نکته قابل توجه این است که خبرگزاری دولت به نقل از مقامی که نخواسته نامش فاش شود، علت این قطعی را «احتمالاً اشکالات فنی» نامیده است. به گفته این مقام آگاه کارشناسان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حال رفع اشکال پیش آمده هستند و رفع مشکل احتمالاً دوباره «چند روز طول» خواهد کشید. اظهارات این مقام مسوول بیانگر نوعی توجیه اقدامات پیش آمده بوده و نمی توان آن را به حساب اطلاع رسانی و توضیح مساله پیش آمده گذاشت زیرا تاکنون مقامات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات درباره قطع سیستم ارسال پیامک توضیحی به مردم نداده اند. اگرچه مسوولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و همچنین شرکت مخابرات ایران وعه حل سریع مشکل و ارائه توضیحات لازم را دادند اما عملی نشد.
محمد سلیمانی وزیر ارتباطات چندی پیش در مقابل ارائه توضیحی در این زمینه با لبخند، مردم را به صبر توصیه کرده بود. با این وجود اتصال دوباره پیامک در 10 تیرماه موجب شد مردم از این روز به عنوان روز «آزاد سازی پیامک» یاد کنند؛ آزادی که نیامده دوباره در حصار رفت. پس از قطعی مجدد شبکه پیام کوتاه پیگیری خبرنگاران برای برقراری تماس با مسوولان مربوطه بی نتیجه ماند، چراکه هیچ کدام از آنها در دسترس نبودند و آنهایی هم که به تماس ها پاسخ دادند تنها با گفتن جمله «من از این مساله بی خبر هستم» شانه از زیربار مسوولیت پاسخگیی خالی کردند.
پیامک را چه کسی می تواند آزاد کند
عدم آگاهی و اطلاع از قطعی مجدد سیستم پیامک حال چه به صورت ظاهری یا به واقع این سوال را مطرح می کند چگونه شخصی که مسوول ارائه خدمات و همچنین اجراییات در شبکه ارتباطات کشور بوده می تواند از این مساله بی اطلاع باشد؟ آیا مصلحت ایجاب می کند که او اطلاعی از موضوع نداشته باشد؟ با این وجود آیا او این حق را دارد که حق مردم را نادیده بگیرد؟ شبکه پیامکی که تنها پنج روز از وصل مجدد آن می گذشت، مجدداً با مشکل مواجه شد و مشترکان هنوز طعم شیرین دریافت و ارسال پیامک بعد از حدود 20 روز محرومیت را به طور کامل نچشیده با قطع مجدد و غافلگیرکننده این سیستم مخابراتی روبه رو شدند. آیا عدم اطلاع رسانی و آگاهی این مساله را توجیه می کند؟ از همین رو برخی گمانه زنی ها از ارتباط احتمالی قطع پیامک با در پیش بودن سالروز 18 تیر حکایت داشت که البته صحت و سقم این گمانه زنی نیز چندان مشخص نبوده اما دور از ذهن هم نیست. در مرحله اول قطع شبکه پیامک که از 21 خرداد 88 آغاز و در شهرستان ها تا 30 خرداد و در تهران تا 10 تیرماه ادامه یافت مسوولان مخابرات بارها در خصوص دلایل این اختلال اعلام بی اطلاعی کرده یا قطع آن را به نهادهای دیگر نسبت داده بودند. اما جالب تر از همه اینها زمانی است که شما با یکی از مسوولان تماس بگیرید و از او بخواهید در این زمینه توضیحاتی را ارائه دهد و این مقام مسوول در ابتدا از شما بخواهد که نامش فاش نشود و بعد در این خصوص اظهار بی اطلاعی کند. گفته های مدیران وزارت ارتباطات حاکی از این است که آنها علت این امر را می دانند اما مسائلی است که سبب عدم بیان آن می شود. با این حال برخی سایت های خبری در پیگیری های خود گفت وگوهایی را با مدیران شرکت مخابرات ایران در این خصوص انجام دادند که از آن جمله اظهارات داوود زارعیان مدیرکل روابط عمومی شرکت مخابرات ایران است که گفته: «مشکلی در شبکه وجود ندارد.» اما در مقابل یکی از مقامات آگاه در گفت وگو با خبرگزاری دولتی عنوان کرده مشکل به وجودآمده به دلیل نقص فنی است. در این میان اما پیگیری های خبرنگار «سرمایه» ناکام ماند و تلاش برای برقراری ارتباط با مدیرعامل شرکت مخابرات ایران، رئیس هیات مدیره و همچنین مدیرعامل شرکت ارتباطات سیار بی نتیجه ماند. همچنین هنگامی که قصد داشتیم برای بررسی این مساله از جایگاه قانون با چند نفر از نمایندگان تماس بگیریم، هنگام برقراری تماس با پیغام های «مشترک موردنظر در دسترس نمی باشد» یا « دستگاه مشترک موردنظر خاموش است» مواجه شدیم. در این میان رمضانعلی صادق زاده نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در این باره می گوید: «اگر مسوولان دلایل قطعی پیامک را نمی گویند، شاید مجاز نیستند و ورود به این ماجرا برای آنها مسوولیت دارد.» او با بیان اینکه آنها فقط مجری هستند، ادامه می دهد: «البته مسوولان وزارت ارتباطات باید در این زمینه اطلاع رسانی کنند و به مردم توضیح دهند که پیامک تا چه زمانی قطع و چه زمانی وصل خواهد شد.» به گفته صادق زاده چندان نمی توان انتظار داشت که مدیران وزارت ارتباطات دلایل کار را بیان کنند. از طرفی همه می دانیم که علت چیست. بعد از قطع دوباره شبکه پیامک، اظهارنظرهای گوناگون از سوی کارشناسان در این زمینه مطرح شد که گویا این روند در یک سیکل باطل قرار داشته و هراز چندگاهی دوباره به نقطه اول خود بازمی گردد و مشخص نخواهد بود که سکو مسوولان شرکت مخابرات تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. گرچه مردم تا حدودی به این وضعیت عادت کرده اند اما آیا باز هم پاسخ هایی مبنی بر بی اطلاعی در اختلال ایجادشده یا ارجاع آن به نهادهای دیگر و دعوت مردم به صبوری می تواند جایگاه شرکت مخابرات را نزد مشترکان و جایگاه ایران را در اتحادیه جهانی مخابرات حفظ کند؟ آیا این حق اولیه مشترکان نیست که درباره علت قطع ارسال پیامک و زمان انتظار برای وصل آن به آنها اطلاع رسانی بهنگام شود؛ حقی که تا الان نادیده گرفته شده است؟
منبع : سرمایه،
