نام نویسنده: فرشاد فكری نجات – www.fekrinejat.com
آی تی ایران – اصطلاح اتاق فكر كه با نام‌هاي مختلفي همچون اتاق گفتگو، كانون فكر، كارخانه فكر و يا Think Tank در محافل علمي، دانشگاهي، دولتي، خصوصي و … شناخته شده، بحث چندان جديدي نيست. ماهيت كلي آن اين است كه عده‌اي از متخصصين دور هم جمع شده و بر روي مشكل خاص يك نهاد، سازمان، شركت، جامعه و .. فكر كرده و ايده‌هاي خود را بر اساس تجربيات، تخصص و خلاقيت فكري، به جهت رفع آن مشكل مطرح نمايند. مسلما ماحصل اين تبادل عقايد و تجربيات و تلفيق آن، نتايج خوشايندي به همراه خواهد داشت.
به عنوان مثال هيچ شخصي اعتقاد ندارد كه تصميمي كه ماحصل تفكر 10 نفر متخصص بوده، با ارزش‌تر از تصميم تفكر 50 نفر متخصص مي‌باشد. به هر حال افراد با سطوح تفكري متفاوت، بعضا به گونه‌اي به نكات ريز و مخفي اشاره مي‌كنند كه موجب تغيير جهت تصميم‌هاي گرفته شده خواهد شد. به عنوان نمونه در سازمان‌هاي كشورمان طرح‌هاي كلان و پرهزينه‌اي داشته‌‌ايم كه پس از تاييد و اجرا، با نظرات موشكافانه عده‌اي منتقد و تحليلگر غيروابسته، با تغييرات كلي مواجه شده‌اند.
تشكيل ميزگردهاي علمي، سمينارها و همايش‌هاي تخصصي در زمينه‌هاي مختلف، همواره نمادي از اتاق‌هاي فكر با ديدگاه سنتي مي‌باشد. البته اتاق افكار جديدتر الكترونيكي با عناوين: Forum (انجمن) ، نظرسنجي، مديريت دانش، بخش پيشنهادات و انتقادات در محيط هاي مجازي و … هميشه به مسئله تبادل نظر و عقيده كمك مي‌كند. شخصا اعتقاد دارم كه نوآوري و خلاقيت فكري برگرفته از شركت كردن مداوم در مباحث اين اتاق‌ها بوده و افراد جامعه، سازمان‌ها و مراكز، مي‌بايست از آن به عنوان مهمترين ابزار پيش نياز، جهت رسيدن به تصميم‌هاي بنيادين و متحول كننده استفاده نمايند. از آنجايي كه اتاق‌هاي فكر سنتي با محدوديت بسياري مواجه هستند، اينگونه به نظر مي‌رسد كه مي‌بايست با بهره‌گيري از ابزارهاي فناوري اطلاعات، آن را به نحوي متفكرانه و سنجيده، به اتاق فكر مدرن و مشاركتي تبديل نمود.
