نام نویسنده: علی شميرانی
هفته نامه بزرگراه فناوری – این را همه می‌دانند که نشان دادن کارت قرمز و اخطار یک داور به یک بازیکن آن هم پس از پایان بازی، اخطار بی‌فایده‌ای بوده و به‌مانند نوش‌داروی پس از مرگ است.
در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور باب ناخوشایندی مرسوم شده و معمولا درست در موعد به‌ثمر نشستن خروجی دادن یک طرح زمزمه‌های به‌ثمر ننشستن بلند می‌شود آن هم درست در زمانی که همه منتظر خروجی نشسته‌اند.
هفته گذشته بالاخره با وجود تمام زمزمه‌هایی که از مدت‌ها قبل مبنی بر عدم واگذاری به‌موقع سیم‌کارت‌های 150 هزار تومانی مطرح بود، رییس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به اپراتور دوم (ایران‌سل) اخطار داد.
رییس سازمان تنظیم مقررات درحالی که قریب به دو ماه به واگذاری نخستین سیم‌کارت‌های اپراتور دوم مانده، اعلام کرده که ایران‌سل هنوز با دو شرکت تامین‌کننده اجناس لازم خارجی این پروژه قرارداد نبسته است. از سوی دیگر رییس هیات مدیره شرکت مخابرا ایران نیز گفته فعالیت‌های اپراتور دوم طبق زمان‌بندی پیش نرفته و ما پی‌گیر موضوع هستیم.
مدیرکل دفتر IT سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی نیز خبر از پیش‌بینی مجازات‌هایی در صورت تاخیر ایران‌سل داده است. به اظهارات مقامات مسؤول فوق که ظرف ده روز در جراید منعکس شد باید اظهارات نمایندگان مجلس، پیمانکاران ایران‌سل و مطبوعات را نیز افزود که بسیار قبل‌تر از این مسؤولان نسبت به تاخیرهای احتمالی ابراز نگرانی کرده بودند.
محتوای کلام مسؤولان مربوطه نشان می‌دهد که موضوع تاخیر جدید نبوده و در ظاهر سعی در طبیعی جلوه دادن موضوع نشان داده می‌شود. محتوای اخطار تنظیم مقررات هم هرچه باشد دردی را دوا نمی‌کند، چه بسا این اخطار می‌بایست به مراتب زودتر از این‌ها داده می‌شد. جریمه اپراتور دوم هم تنها به معنی برداشت از یک حساب دولتی و واریز آن به یک حساب دولتی دیگر است. حذف این اپراتور هم با توجه به زمان از دست رفته در ظاهر به صلاح نیست.
جالب آنکه همه می‌گویند اپراتور دوم به‌موقع سیم‌کارت واگذار نمی‌کند، اما اینکه بالاخره چه زمانی واگذار می‌کند موضوعی است که کسی به آن اشاره نکرده است.
به‌نظر می‌رسد مجریان اپراتور دوم نیز می‌دانند که دولت در یک عمل انجام شده قرار گرفته و هر اقدامی به زیان خود دولت تمام می‌شود. (این هم از مایای دولتی بودن یک اپراتور)
مجریان اپراتور دوم نیز بنا به جایگاهی که دارند بذل توجهی هر چند کوچک نیز به نگرانی‌ها و بازتاب‌های منفی تاخیر در اجرای این پروژه نشان نمی‌دهند و ارتباط رسانه‌ای خود را قطع کرده‌اند.
به هر تقدیر با توجه به قطعیت تاخیر اپراتور دوم، بروز برخی محدودیت‌ها در توسعه تالیا و شنیده‌های غیر رسمی مبنی بر عدم واگذاری به‌موقع سیم‌کارت‌های اپراتور اول، به‌نظر می‌رسد مسؤولان برای کنترل بازار و پاسخ به نیازهای موجود می‌بایست راه‌های دیگری را در دستور بررسی قرار دهند.
