نام نویسنده: امير حسين نيازى
ICTna.ir – شايد تاکنون مطالب و مصاحبه هاى گوناگون و متعددى در ارتباط با مسائل و مشکلات شرکت هاى ارائه دهنده خدمات اينترنتى طى سال هاى اخير خوانده باشيد اما در اين مقاله مى خواهيم اين مشکلات را به صورت جامع مرور کنيم؛ به ويژه به مشکلات موجود در شهرهاى کوچک توجه خواهيم داشت.
نگاهى به آمار مهاجرت جوانان تحصيل کرده متخصص و نخبه اين رشته به خارج از کشور و آمار موفقيت ايرانيان فعال در اين رشته در مديريت بخش هاى مختلف شرکت ها و ارگان هاى بزرگ صنعت IT دنيا اين سوال را به ذهن مى آورد که آيا وقت آن نيست که کمى به مشکلات متخصصان اين صنعت بپردازيم. مديران اين صنعت امور مجموعه تحت مديريت خود را عمدتاٌ با حل معادلات مالى غيرممکن و به سختى اداره مى کنند و وظيفه مسئولان جامعه است که آن ها را يارى کنند.
يکى از مسائلى که ISP ها به خوص در شهر هاى کوچک با آن مواجه هستند فقدان يک قانون مناسب جهت ارائه مجوز فعاليت ISP به شرکت هاى تازه تاسيس مى باشد چرا که در هر شهر و منطقه اى متناسب با جمعيت موجود، ظرفيت محدودى براى ارائه سرويس اينترنت وجود دارد. اگر ارائه اين مجوز منوط به ارزيابى و بررسى کارشناسى کميته اى متشکل از کارشناسان بى طرف زير نظر مجامع صنفى کارفرمايان اينترنتى صورت گيرد ديگر شاهد آن نخواهيم بود که به خاطر تعدد صدور مجوز فعاليت در يک محدوده کوچک، شرکت هاى تازه تاسيس سرمايه خود و ديگر شرکت ها را به خطر بيندازند.
در گذشته به دليل محدوديت حجم کاربران سرويس هاى اينترنتى (اينترنت، تلفن انترنتى و …) و به همان نسبت بالاتربودن قيمت اين سرويس ها، شرکت هاى ارائه دهنده خدمات وضعيت مالى بهترى داشتند ولى متاسفانه طى ماه هاى اخير با مصاحبه هاى مکرر مسئولان و مديران محترم وزارت ارتباطات و فن آورى اطلاعات و شرکت فن آورى اطلاعات (ارتباطات ديتاى سابق) مبنى بر کاهش 50 درصدى قيمت ها و ايجاد فشار مشترکين خانگى جهت کاهش قيمت ها، شرکت هاى ارائه دهنده خدمات اينترنتى على رغم مشاهده عدم تغيير در هزينه هاى خود مجبور شدند قيمت سرويس هاى ارائه شده را کاهش دهند ولى آيا شرکت ارتباطات ديتا با وجود بالا رفتن حجم خريد جهانى خود و بهره مندى از تخفيف بيشتر به همان نسبت شرکت هاى سرويس گيرنده را از تخفيف خود بهره مند کرده است که ISP ها بتوانند قيمت کارت هاى خود را کاهش دهند؟
حتى اگر تخفيف 50 درصدى واقعاٌ اعمال مى شد و هزينه پهناى باند براى ISP ها کاهش مى يافت، به دليل وجود هزينه هاى سنگين ديگر مانند هزينه تجهيزات، حقوق کارکنان و موارد بسيار ديگر امکان کاهش قيمت بيش از آن چه که شرکت هاى ارائه دهنده خود انجام دادند وجود ندارد.
آيا مسئولان تصور نمى کنند تعيين قيمت ارائه خدمات به مشتريان بايد بر عهده انجمن هاى صنفى متشکل از تمام ISP ها و زير نظر اتحاديه متشکل از آن ها باشد؟ تنها با ارائه نظر کارشناسى مى توان حداقل قيمت و حداقل کيفيت ارائه خمات را تعيين کرد. در صورت حضور يک اتحاديه قدرتمند است که علاوه بر رفع مشکلات ذکر شده، جلوگيرى از قيمت شکنى شرکت هاى رقيب امکان پذير مى شود. آيا تصور نمى شود اين گونه شرکت ها قبل از هر چيز به امنيت شغلى مناسب نياز دارند تا هر از گاهى با تصويب قوانين، مقررات و تعرفه هاى جديد از سوى وزارت ارتباطات و فن آورى اطلاعات، شرکت فن آورى اطلاعات (ارتباطات ديتاى سابق) و سازمان تنظيم مقررات و ارتباطات راديويى و با انجام مصاحبه هاى گوناگون از سوى مسئولان محترم اين سازمان ها ادامه حيات آن ها به خطر نيفتد؟
آيا بهتر نيست نخبگان صنعت IT کشور به جاى پرداختن به مسائل جانبى و درگيرى اى صنفى به ارتقاء سطح کيفى خدمات خود بينديشند تا باعث رشد همه جانبه صنعت IT در کشور شوند؟ مطمئناٌ اگر جوان متخصص، نخبه و مدير ايرانى شرايط امن و امکانات مناسب در اختيار داشته باشد خدمت به کشور و هموطن خود را به کار در کشور بيگانه ترجيح خواهد داد.
درود
تاریخ این مقاله خیلی جالبه بعد از گذشت بیش از یک دهه هنوزم این مشکلات پابرجاست و تازگی داره