گزارش از خاک تونس –
رییس جمهور بن علی
عالیجنابان
خانم ها و آقایان
من میزبانان مان – رییس جمهور بن علی و دولت و مردم تونس- را به خاطر تلاش شان در برگزاری این گردهمایی ستایش می کنم. بگذارید به خاطر بیاوریم که این دولت تونس بود که در سال 1998 اولین بار ایده اجلاسی درباره جامعه اطلاعات را مطرح کرد.
من همچنین از اتحادیه جهانی ارتباطات دوربرد و سایر اعضای خانواد سازمان ملل به خاطر تلاش های بی شائبه شان سپاس گزاری می کنم که به ما اطمینان بخشید این روند نتایج ملموس به بار می دهد.
دو سال پیش در ژنو، دور اول اجلاس جهانی جزییات دیدگاه یک جامعه اطلاعات باز و فراگیر را ترسیم کرد. وظیفه ما، اینجا در تونس این است که از سطح شناسایی موضوع به عمل برسیم.
شب پیش شما این وظیفه را در برنامه کار جامعه اطلاعات تبیین کردید.
این نشست باید نشستی برای راهکارها باشد. باید نتایج اجلاس جهانی دو ماه پیش برگزار شده در مقر سازمان ملل در نیویورک را پیش ببرد و باید به سوی استفاده از فناوری های اطلاعات و ارتباطات در راه های جدید –که دربردارنه فواید برای همه گروه های اجتماعی است- رهنمون مان شود؛ و بیش از همه، باید نیروی محرکه تازه ای برای حرکت به سوی توسعه اقتصاد و جامعه کشورهای فقیر و تغییر در زندگی تنگدستان ایجاد بکند.
وقتی می گوییم “جامعه اطلاعات” از چه چیزی حرف می زنیم؟ منظورمان جامعه ای است که در آن ظرفیت های انسانی افزون می شود، ساخته می شود، قوت می گیرد و آزاد می شود. با دادن دسترسی به ابزار، فناوری هایی که نیاز دارند، با آموزش استفاده موثر از آنها. مانع اصلی در این راه بیشتر سیاسی است تا اقتصادی. هزینه برقراری اتصال ،کامپیوتر و تلفن همراه را می توان تامین کرد. این دارایی ها – این پل هایی ک به سوی زندگی بهتر بنا می شود- را می توان در سرتاسر جهان به صورت ارزان و در دسترس ایجاد کرد. فقط باید بخواهیم.
جامعه اطلاعات همچنین به شبکه ها وابسته است. اینترنت، نتیجه یک همکاری بی بدیل و عظیم جهانی است . اگر می خواهیم مزایا و فواید اینترنت در سراسر جهان گسترده شود، باید همین روح همکاری و مشارکت را میان دولتها، بخش خصوصی، جامعه مدنی و سازمان های بین المللی دواج بدهیم.
و البته، خون حیات بخش جامعه اطلاعات “آزادی” است. این آزادی است که به مردم امکان بهره گیری از دانش را در هر کجا فراهم می سازد، روزنامه نگاران را در انجام وظایف اساسی شان یاری می دهد و به شهرونان کمک می کند که دولت های خود را پاسخگو نگه دارند. بدون فصای باز، بدون حق جست و جو، دریافت و افشای اطلاعات و ایده ها از طریق هر نوع رسانه و بدون توجه به مرزها، انقلاب اطلاعات از حرکت خواهد ایستاد و جنین جامعه اطلاعات که به ایجاد آن امید بسته ایم، زنده نخواهد ماند.
زمان آن رسیده که از مباحثات گسترده در باره شکاف دیجیتال گذر کنیم؛ ما مشکلات را می شناسیم. حالا باید به جزییات پیاده سازی بپردازیم و به کار گسترش و پرورش فرصت های دیجیتال کشغول شویم.
فرصت ها بسیار است. پیشتر در آفریقا و سایر مناطق در حال توسعه گسترش سریع تلفن همراه و ارتباطات بی سیم، کارآفرینی را سرعت بخشیده و به کسب و کارهای کوچک امکان رشد و نمو داده، به ویژه آنهایی که به دست زنان اداره یا هدایت می شود. پزشکان در مناطق دورافتاده به اطلاعات پزشکی درباره بیماری های گرمسیری دسترسی یافته اند، دانش آموزان توانسته اند برای دسترسی به کتب و تحقیقات در پایگاه داده های سپهرگستر مراجعه کنند. هشدارهای سریع درباره بلایای طبیعی توسعه یافته و امداد رسانان امکان یافته اند تا کمک ها را سریع تر و سازمان یافته تر در اختیار نددخواهان قرار دهند. فرصت های مشابه – و یا فرصت های جدید- را می توان به تعداد بیشتری از مردم در جهان در حال توسعه داد.
