نام نویسنده: منصور بيطرف ـ فرشته رفيعى
ایران – بدون شك هر كس ديگرى جاى دكتر احمد معتمدى وزير ارتباطات و فناورى اطلاعات مى بود مى بايست پس از اخذ رأى اعتماد آبان ماه پارسال مجلس ششم به خود مى باليد، چه آنكه او تنها وزير خاتمى است كه توانسته است از يك مجلس سه بار رأى اعتماد بگيرد.
رأى اتمادهايى كه هر بار با يك گرايش و يك وظيفه همراه بوده است.
رأى اعتماد اول به خاطر جانشينى دكتر عارف وزير پيشين پست و تلگراف و تلفن بود كه در اواخر سال ۷۹ به رياست سازمان جديد مديريت و برنامه ريزى منصوب شده بود.
رأى اعتماد دوم به دليل حضور در كابينه دوم خاتمى بود. اما رأى اعتماد سوم او به استيضاح از سوى نمايندگان مجلس ششم برمى گشت. استيضاحى كه اكثريت قريب به اتفاق كارشناسان و جناح هاى سياسى معتقد بودند احمد معتمدى را خواهد انداخت. ولى روز آخر ورق برگشت و بسيارى در كمال ناباورى شاهد رأى اعتماد نمايندگان مجلس به اين وزير خاتمى شدند. شايد اگر وزيران پيشين اين وزارتخانه بر مصدر امور مى بودند در اخذ رأى اعتماد سوم ناموفق بيرون مى آمدند، اما معتمدى مى دانست كه چگونه بين جناح ها رفت و آمد و آنها را از يك ائتلاف سنگين عليه خودش خارج كند.آنها هم تا روز آخر باور نمى كردندكه او بتواند رأى اعتماد كسب كند. احمد معتمدى يك ماه قبل از استيضاح تمام نيروها و توان خود و كارشناسانش را جمع كرده بود تا نه فقط از عملكرد خود دفاع كند بلكه اتهاماتى را كه در فضاى مجلس و رسانه ها عليه او به وجود آمده بود، بزدايد. اتفاقاتى كه هنوز به طور كامل زدوده نشده است. هنوز سايه سنگين ماجراى شنود، فيلترينگ سايت هاى اينترنتى، عدم خدمات مناسب براى ICPها و موارد از اين دست برسر وزير ارتباطات و فناورى اطلاعات است و به نظر مى آيد تا پايان دوره وزارت او همچنان وجود داشته باشد.
\ آقاى دكتر، شما تنها وزير دولت خاتمى هستيد كه سه رأى اعتماد از يك مجلس گرفتيد. زمانى كه مى خواستيد رأى اعتماد سوم را بگيريد، از مجلسى كه دو رأى اعتماد به شما داده بود و از عملكرد خودتان چه برداشتى داشتيد؟>
بسم الله الرحمن الرحيم. البته استيضاحى كه انجام شد، كمتر مسأله اى كه در آن مطرح بود عملكرد بود. كما اينكه هيأت رئيسه و بقيه دوستان درمجلس كه به هر حال در حمايت از ما كار مى كردند، در دفاع گفتند كه شما خيلى روى عملكرد تكيه نكنيد، چون در عملكد مشكل نداريد. اگر هم دقت كرده باشيد، دردفاعيات آخرين بخشى كه من در موردش صحبت كردم، عملكرد بود و ديگر عملاً مجلس خيلى گوش نمى كرد ولى در آن يك ساعت و ده دقيقه اول خيلى سكوت بود و دنبال مى كرديم. آن بيشتر جنبه سياسى ـ اقتصادى داشت به اعتقاد من.
\ جنبه سياسى اش چه بود؟>
جنبه سياسى اش…
\ لطفاً اين مسائل را كاملاً شفاف مطرح كنيد چون قبل از استيضاح، شايعات زيادى پيچيده بود.
> خب در آن فضا بحثهاى مختلفى مطرح بود. يكى بحث شنود بود كه البته به نظر من شايد بيشتر برخورد با دولت يا اصلاً با اصل شنود بود، يا بحث فيلترينگ هم همينطور. جمعى از مجلس ـ نمى توانيم گوييم همه مجلس چون همه مجلس رأى خوبى به ما دادند ـ كه طيف تند سياسى مجلس بود بيشتر اين بحث را مطرح مى كردند و مى گفتند در آن فضاى سياسى نبايد شنود اتفاق بيفتد. خودشان هم قبول داشتند كه اين فقط در اختيار وزارتخانه نيست، بلكه وزارتخانه مسؤول اجراى آيين نامه است. به اعتقاد من بيشتر اعتراض به اصل موضوع شنود بود تا شخص.
بحث فيلترينگ و آزادى رسانه ها هم مطرح بود. در جلسات خودشان مى گفتند قبول داريم كه بالاخره يك آيين نامه وجود دارد و از طرف رئيس جمهور هم ابلاغ شده و بايد اجرا بشود، ولى اين نبايد اجرا شود چون مصوبه شوراى عالى انقلاب فرهنگى است و ما اين مصوبه را قبول ندايم. در اين مورد هم شايد اعتراض به اصل موضوع بود. البته انتظار هم داشتند كه اينها اجرا نشود و يا به شكل ديگرى اجرا شود؛ خب مشى ما اينطورى است كه براساس ضوابط و چارچوبها عمل مى كنيم و نه در اين مورد و نه هيچ موردى تحت تأثير مسائل جنبى نيستيم.
به هر حال از اين دست موضوعات بود. يكى بحث با قوه قضاييه را مطرح مى كردند كه مثلاً وزارت خانه با قوه قضاييه ارتباط دارد كه به نظر من بيشتر جنبه سياسى داشت تا جنبه هاى ديگر.اغراق هم در قضيه وجود داشت چون طبيعى است كه قواى مختلف با هم ارتباط دارند و بايد با هم كار بكنند و الآن هم ما كار مى كنيم، قواى مختلف صرفنظر از گرايشها و اختلاف نظرهايى كه دارند اگر نخواهند با هم كار بكنند كار پيش نمى رود و كسى كه ضرر مى كند مردم و كشور هستند. مگر مى شود قوه قضاييه را ازمناسبات ادارى حذف كرد و گفت كار انجام مى شود. غير ممكن است، آن هم در كارهاى ما كه كارهاى پيچيده اى است و مرتب هم از لحاظ قانون، قوه قضاييه بر عملكردمان نظارت دارد.
اين چيزها را نمى شود با بحثهاى سياسى قاطى كرد. وقتى اينها مطرح مى شد، آن شكل واقعى اش مطرح نمى شد خيلى به مسأله بال و پر داده مى شد و مسائل زيادى به حاشيه اش افزوده مى شد. بحثهاى سياسى عمدتاً اينها بود و توضيحاتى كه ما در كميسيونهاى مختلف داديم فكر مى كنم تاحد زيادى قانع كننده بود و نتيجه آرا هم همين را نشان مى داد، شايد بيشتر از ۵۰نفر امضايشان را پس گرفتند. در حالى كه قاعدتاً انتظار مى رفت حداقل ۴۰ تا ۵۰امضا هم اضافه شود.
\ يعنى فكر مى كنيد توضيحاتتان قانع كننده بود؟>
همينطور است. يعنى رأى نشان داد.
\ مى گفتند همانطور كه استيضاح سياسى بوده رأى هم سياسى بوده است.
> اتفاقاً فضاى سياسى خيلى براى ما منفى بود. چون چند تا از وزرا قبلاً استيضاح شده و رأى آورده بودند، در مجلس مى گفتند اينكه نمى شود، مجلس بايد حتماً يك نفر را بيندازد. بعضى از دوستان در مجلس فكر مى كردند كه اعتراض شان به همين جريانات را با انداختن يك وزير نشان بدهند. فضا، فضاى بدى بود و همه هم مى گفتند كه موقعيت بدى براى رأى گيرى است.
\ اتفاقاً با توجه به همان فضاى منفى، بعيد به نظر مى رسيد نظرات در روز رأى گيرى تا اين اندازه تغيير كند.
> نه اتفاقاً هميشه همينطور بوده است. بدنه اصلى مجلس هميشه همينطور است. عده اى كه در هر مجلس بحث استيضاح را مطرح مى كنند حتى ۵۰نفر هم نيستند. چون خيلى از كسانى كه جزو ۵۰نفر امضا كننده استيضاح بودند، رأيشان را پس گرفتند و رأى سفيدشان را آوردند به ما نشان دادند كه به استيضاح رأى نداده بودند و حتى فرداى آن روز سه چهار نفر از دوستان آمدند و از من حلاليت طلبيدند. هميشه همينطور است، بدنه مجلس اكثريت مجلس را تشكيل مى دهد، آنها قضاوتشان براساس دفاعياتى است كه مطرح مى شود، آنها بحث طرفين را مى شنوند و سپس قضاوت مى كنند.
\ آقاى دكتر، دو ـ سه روز قبل از استيضاح يك تيم چندده ـ نفره از وزارتخانه دائم در مجلس تردد داشت، گفته مى شود كه لابى هايى انجام داده و وعده هايى به نمايندگان مجلس در زمينه حل مشكلات سيستم مخابراتى شهرشان داده شده بود.
> قسمت اولش كه حتماً درست است وعقل هم همين را حكم مى كند نمى شود كه همه در فعاليت باشند و ما بنشينيم تماشا كنيم. از همان روزى كه بحث استيضاح مطرح شد، ما هم دست به كار شديم و شكى نيست كه دوستان براى اقناع مجلس فعال بودند. طيعى است كه تهمتهاى زيادى زده شده بود و دوستان هم فعال بودند. اتفاقاً در آنجا هم اين را گفتند و ما گفتيم خوب چه امتيازى داده شده است.
مى گفتند از يك منبع موثق كه خودش از دوستان ماست شنيديم كه خيلى مطمئن مى گفت شما ۳۵نماينده به خارج از كشور فرستاده ايد، ما روبروكرديم و آورديم و نشانديم و گفتيم كه اسم اين ۳۵نفر را به ما بدهيد. خب به ۳ يا ۴نفر ختم شد. يعنى آنقدر اغراق آميز بود. منبع اصلى اش را آوردند و اوگفت من نگفتم و آن گفت كه من نگفتم و گفتم كه اين در مجلس است و كارى ندارد، شما مى گوييد در اين فاصله ما مثلاً ۳۰ يا ۳۵نفر را فرستاديم خب اسمشان را به ما بدهيد. ما آنجا اتفقاً ثابت كرديم در كل دوران وزارت ما، كلاً ۳۰نفر به سفر نرفتند كه بايد بروند، چرا كه ضابطه اى وجود دارد كه سفرى كه وزرا مى روند بايد يك نماينده همراهش باشد.ما تا الآن حتى يك نماينده را بدون اجازه هيأت رئيسه مجلس به جايى نفرستاديم. خب اينها مسائلى بود كه مطرح مى كردند و طبيعى هم هست. البته طبيعى نيست ولى خوب بى تقوايى در برخى از موارد زياد است. حتى خيلى از مواردى كه مطرح مى شد علنى نبود و نمى گفتند ولى در جلسات غيرعلنى كميسيونها گفته مى شد كه جوابشان را هم گرفتند، متأسفانه بى تقوايى در اين قضيه خيلى بالا بود خيلى شديد. ولى خب جواب داده شد.
\ چرا مى خواستند بى تقوايى كنند؟ چرا مى خواستند شما را بيندازند؟>
به دوعلت. يكى همان بحث سياسى بود. ديگر اينكه بعضى از گروهها، مخابرات را سهم خودشان مى دانستند و از روز اول هم خيلى موافق ما نبودند. با اينكه در طول عمرمان از نظر خط وخطوط خيلى جزو جناح راست حساب نشديم و هميشه در اين طرف بوديم.
منتهى خوب هميشه مستقل بوديم. شايد بعضى از گروهها، وزارت ارتباطات را ـ پست و تلگراف و تلفن سابق ـ جزو سهم خودشان مى دانستند و از اينكه يك فرد مستقلى آمد، شايد ناراحت بودند. نمى دانم بايد از خودشان بپرسيد كه چرا اين طور بود. منتهى اين را هم بگويم تصميم در هيچ بخشى حزبى نشد. يعنى فرض كنيد جمعى از حزب مشاركت بر استيضاح ما خيلى مصر بودند و از همان شوراى مركزى قوياً از ما دفاع مى كردند. از اكثريت يا حزبها و گروههاى ديگر و فراكسيونهاى مختلف هم همينطور. خوشبختانه تبديل به يك تصميم حزبى، گروهى و يا فراكسيونى نشد. جمعى بودند كه قوياً دفاع مى كردند.
جمعى هم بودند كه به استيضاح اعتقاد داشتند، ظاهراً تصميمى هم كه گرفته بودند اين بود كه هر كسى تصميم فردى خودش را بگيرد و به يك جمع بندى در اين مورد نرسيده بودند. بخشى از استيضاح هم به اعتقاد من دلايل اقتصادى داشت. به هر حال وزارتخانه ما، وزارتخانه اى است كه شايد ديگر رفته رفته دارد به دومين وزارت كشور از نظر درآمد و پولسازى تبديل مى شود. معاملات و قراردادهاى بزرگى دارد و اين اتفاق در برنامه سوم خصوصاً افتاده چون حجم ارتباطات دارد افزايش پيدا مى كند و توسعه ها كلان است وخصوصى سازى دارد در اين بخش اتفاق مى افتد.
نه در مجلس و قطعاً مجلس مبرا از اين مسأله است ولى در بيرون مجلس، كسانى كه بدشان نمى آيد اين وزارت در مقابل برخى از مسائل يك مقدارى نرمتر باشد، من اين را كلى مى گويم، شروع به شايعه سازى و پرونده سازى و اينجور مسائل مى كنند. خب طبيعتاً ذهن يكسرى از نمايندگان را تخريب كرده بودند و الحمدلله با توضيحاتى كه خصوصاً در جلسات خصوصى تر داده شد، كسانى كه مدعى اصلى بودند حرف خودشان ر پس گرفتند؛ چون خودشان كه مرتبط نبودند. ولى از بيرون مجلس كسانى روى قضيه كار كرده بودند.البته اينها حدسهاى من است.
\ چه كسانى؟>
كسانى كه منافع دارند، شركتها مثلاً كسانى كه قاچاق مخابرات مى كنند و رنگ ولعاب استفاده از اينترنت را بهش مى زنند و ما متوجه مى شويم.هر كسى كه در هر وزارتخانه اى بخواهد با قاچاق دربيفتد حتماً يك درگيريهايى خواهد داشت.
\ قاچاق مخابرات؟>
هرچي.
\ منظورتان از قاچاق مخابرات همان مكالمات اينترنتى از خارج كشور است؟>
چيزى كه تحت عنوان Voice و VRPاتفاق مى افتد ولى خيلى هايش هم Voice و VRP نيست يعنى روى اينترنت نيست. بحث ۶۰ ، ۷۰ ميليارد تومان پول در سال است.
حالا شما درهر زمينه اى كه بخواهيد درگير شويد، همين را داريد، برايتان فضاسازى و جوسازى مى شود. منتهى چون مسؤولين و نمايندگان محترم حتى آنهايى كه خيلى تند و سياسى هستند در اين قضايا سالم و از اين مسائل مبرى هستند، ذهنشان را خيلى خراب كرده بودند. پرونده هايى را برده بودندو صحبتهايى كرده بودند كه خوشبختانه دريك فاصله شايد ۲۰ روزه خيلى فشرده، يكى دو نفر از طرف هيأت رئيسه مسؤول شدند ومسائل را دقيق پيگيرى كردند وطبيعى بودكه به نتيجه مثبتى رسيدند. بنابراين بخشى از فشارها ، فشارهاى اقتصادى بودكه به وزارتخانه مى آمد، اين فشارها جمع شده بود وتحت فلان انجمن، منتهى هيچ كس نمى آيد عنوان كند.
با ما بارها صحبت داشتند كه شما آنقدر براى كسانى كه اين كار را انجام مى دهند سخت نگيريد. ما مى دانستيم ولى ظاهرش همين ظاهر فرهنگى و سياسى ومسائل اجتماعى بود. يك بخش، بحثهاى مديريتى بود. مثلاً مى گفتند فلان كس را ما مى گوييم بايد مدير فلان جا باشد. فلان كس بايد معاون فلان جا باشد يا فركانس رابايد بدهيد به دست فلانى . مثلاً يك ماه قبل از استيضاح پيغام داده بودند كه اگر فلانى را برداريد شمارا به استيضاح مى كشيم، گفتم خب بكشيد. ما اگر به اين نتيجه رسيديم كه بايد كسى را برداريم، اين كار را خواهيم كرد. ما مشى مان طورى است ه در هيچ مقطعى تحت تأثير قرار نگرفته ايم. من اصلاً وزارتخانه را از منظر وزير بودن نگاه نمى كنم. يك مسؤوليتى است كه به ما داده اند وبايد حفظ اش كنيم. يك انتظارات اينچنينى هم بود و در واقع شايد سه يا چهار نفر گرداننده اصلى استيضاح بودند.اينكه حالا يك عده استيضاح را امضا مى كنند خب يك بحث ديگرى است.
\ اين سه چهار نفر داخل مجلس بودند يا خارج از مجلس؟>
داخل مجلس بودند.يك چنين مسائلى دنبال مى شد. البته آنها قطعاً صداقت داشتند، حتى آن سه چهار نفر . منظورم اين نيست كه صداقت نداشتند ولى به هر حال ذهنشان را خراب كرده بودند ويا به لحاظ سياسى اصلاً اعتقادشان اين بودكه ايد اينگونه برخوردكرد. به هر حال به اعتقاد من، استيضاح سه جنبه داشت، يكى همين بحثهاى مديريتى بود، يكى بحثهاى سياسى بود ويكى هم بحثهاى اقتصادي.
شايدبه قول دوستان اين استيضاح از پيچيده ترين استيضاحهايى بود كه تا كنون صورت گرفته بود، چون هميشه استيضاح يا خيلى شفاف، براى عملكردبوده يا موضوع خاصى بوده است. من هم همينطور فكر مى كنم چون هركدام از استيضاحها را كه نگاه مى كنيم خيلى شفاف و بيشتر عملكردى بوده است تا مسائل ديگر. ولى مال ما نه .اگر در سؤالها هم نگاه مى كرديد، دو سه موردبودولى در صحبت مخالفين اگر دقت مى كرديد، بحث عملكردنبود، حتى يكى دونفرشان تعريف كردند گفتند ما مى دانيم كه اين كارهاى خوب شده است و بعد شروع كردند مسائل ديگر را گفتند ولى خب الحمدلله مجلس ششم گوش كردوقضاوت كردوازديدما قضاوت خوبى هم كرد. مفهوم استيضاح اين نيست كه مجلس با كسى مخالف است، نه، ده نفر هم مى توانند يك نفر را استيضاح كنند، ولى رأى نهايى نشان مى دهد كه آيا مجلس با يك وزير موافق است و چه قدر موافق و چه قدر مخالف است.
خب الحمدلله رأى خوبى بود ويك حسن هم براى ما داشت كه توانستيم با قوت بيشترى كاررا دنبال كنيم. شايد بعضى وقتها ضرورى باشد. چون رأى قوى مجلس پشتوانه خوبى براى وزير و ادامه كارش است و ما همان مشى را ادامه داديم و قويتر هم ادامه داديم. يعنى در برخورد با تخلفات مخابراتى ويا مسائل مربوط به شنود وآيين نامه ها يا مسائل مديريتى قوى تر از قبل جلو رفتيم. چون يك پشتوانه قوى در مجلس داشتيم.
\ جناب معتمدى، همانطور كه اشاره كرديد، يكى از موارد محورى در استيضاح شما، بحث شنود بود.طى سالهاى گذشته خبرنگاران بارها در اين مورد از شما سؤال مى كردند و شما بارها تأكيد داشتيدكه مخابرات به هيچ نهادى غير از وزارت اطلاعات امكانات شنود نمى دهد. ولى بعد با پيگيريهاى مجلس خودتان اذعان كرديد كه برخى نهادها شما را تحت فشار قرار مى دهند واين امكانات را مى گيرند. و حالا بعد بحث آئين نامه مطرح شد. آيا در آئين نامه اى كه صويب شده بود، اجازه داده شده بودكه به نهادى غير از وزارت اطلاعات امكانات شنود بدهيد؟
> نه اتفاقاً ما مى گفتيم كه طبق آيين نامه عمل مى كنيم. فقط هم از طريق قاضى شنودعمل مى كنيم. آيين نامه يك قاضى شنود داردكه در وزارت اطلاعات مستقر است و در تهران يك نفر رأى مى دهد. اگر قاضى شنود بگويد كه اين ارتباط داده شود، ما مى دهيم و اگر نگويد ما نمى دهيم.
\ قبل از آيين نامه چطور؟>
از روزى كه من آمدم آيين نامه بوده وشوراى امنيت ملى تصويب كرده وآيين نامه خوبى هم هست.
چيزى هم كه در مجلس به عنوان طرح مطرح بود، ديدم همان است، ما هم گفتيم خيلى چيز خوبى است و ۲ ، ۳ مورد خوب هم بهش اضافه كرده بودند. فكر كنم هر كسى بخواهد آيين نامه بنويسد، همين را مى نويسد. به نظر من نسبت به گذشته، كه من نبودم، خيلى ساماندهى شده بود. ما هر موردى كه درخواست بيايد، براى قاضى شنود مى فرستيم. و خوشبختانه قاضى شنود هم خيلى به اجراى آيين نامه تأكيددارد و تا الآن كه خدمت شما هستم، هيچ مورد خلافى گزارش داده نشده است. اتفاقاً اين از مواردى بودكه در جريان استيضاح واردش شديم. ببينيد وقتى مسائل كلى مطرح شود آدم نمى توانددفاع كند.مااينها را ريز كرديم. گفتند كه شما براساس فلان نامه به فلان نهاد امكان شنود داده ايد، خيلى جالب بود كه آن نامه را ما آورديم و در صحن علنى هم من آن را خواندم. خب اينها از بى تقوايى هاى قضيه بود. اين را به يكى از آقايان مطرح مى كرد كه اين درخواست آمده يعنى امكانات شنودداده شده است. در صورتى كه نامه آمده بود و اتفاقاً دستورى كه رويش داده شده بود اين بودكه اين امكانات داده نشود. يعنى براى آقاى خسروى (مديرعامل مخابرات استان تهران) آمده بود. آقاى خسروى براى من فرستاده بود و من هم گفته بودم كه «بفرستيد براى قاضى شنود، اگر قاضى شنود موافق نيست اين امكانات داده نشود» و داده هم نشده بود. يك آقايى درمجلس مطرح مى كرد و نامه را خواند و گفت: ببينيد همچنين درخواستى شده است. ببينيد اينكه درخواست شده است با اينكه موافقت نشود، خيلى تفاوت دارد.ما هم در جواب گفتيم خب خيلى ها درخواست مى كنند، اصلا خيلى ها درخواستهاى خلاف دارند و انتظار دارند كه ما مثلاً در فلان مناقصه يك جاهايى شل بياييم. خب درخواست كه كم نيست. مهم اين است كه دستگاه چقدر جواب مى دهد.
حتى يك تيمى از دوستان كميسيون سياسى ـ امنيتى مجلس آمدند، حالا اسم نمى برم، از دوستان قديمى بودند، گفتند كه همچنين چيزهايى مطرح است، گفتيم خب همين الآن شما بگوييد كجا شنود برقرار شده. مى گفتندشما براساس اين نگوييد ولى يك افرادى در مخابرات هستند كه ارتباط را برقرار مى كنند. گفتيم خب دوتايش را شما بگوييد، بالاخره همين جورى كه نمى شود گفت. مورد را نام ببريد تا همين الآن با هم برويم يا يك تيم به اتفاق شما برود مركز ونگاه كنند. خب وقتى ريز شديم، ديديم هيچ چيزى تويش نيست. خب به فرض هم ممكن است باشد، چون ادعا نمى كنيم كه در يك مجموعه۵۰ يا۶۰ هزار نفرى تخلفى انجام نمى شود. ولى مهم اين است كه مديريت در قبال تخلفات اگر گزارشى رسيد، حساسيت نشان بدهد.
كو گزارش؟ كدام نامه به ما داده شده كه يك همچنين مسأله اى را نشان دهد؟ آن ۳۰ ، ۴۰ صفحه اى كه ما به عنوان دفاعيه نوشته بوديم وعرضه كرديم، حتى يك مورد از اين ۳۰ ، ۴۰ صفحه استنادى كه كرديم استناد ضعيفى نبود. اين نوشته ها را الآن دارم، مورد به مورد البته آنهايى را كه درصحن علنى نمى شدمطرح كرد در جلسات غيرعلنى مطرح كردم. چون صلاح نبود هر چيزى بصورت علنى مطرح شود. همه سؤالات نمايندگان را مورد به مورد جواب داديم وحتى يك سؤال باقى نگذاشتيم و مستدل بامدارك هم جواب داديم. من شايد ۲۰۰ تا۳۰۰ صفحه مدرك در ارتباط با هر سؤال تحويل رئيس مجلس دادم. الآن هم همينطور است، مواردى كه به وزارتخانه منعكس مى شود، دوحالت دارد يا درست است و ما حساسيت نشان مى دهيم وبرخورد مى كنيم كه خوشبختانه خيلى كم است. مواردى هم كه درست نيست را محكم جواب مى دهيم واز بخش هايى كه متهم شده اند دفاع مى كنيم.
