نام نویسنده: حسين امامى *
بخش مقاله آی تی ایران – اگر با اضافه کردن حرف e به اول هر کلمه اى بگوييم به راحتى وارد دنياى الکترونيک و ديجيتال شده ايم، مساله را خيلى ساده گرفته ايم. در ظاهر ساده است چرا که توانسته ايم ماهيت آن کلمه و عبارت را از فضاى فيزيکى خارج سازيم. مثلاٌ اگر مى گوييم بانکدارى الکترونيک” يعنى بستن شعب در فضاى مادى و باز کردن شعبه اى جديد در فضاى ديجيتال و انتقال خدمات قابل ارايه از روش سنتى به محيط جديد يا مجازي.” اما اين فضا شرايط خاص خود را دارد که براى تمام مراحل آن بايد راه حل هايى را انديشيد. از افتتاح حساب و دريافت وام گرفته تا بحث روابط عمومى و تبليغات.
يک برداشت اشتباهى که در بحث روابط عمومى الکترونيک مى شود اين است که با داشتن انواع تجيهزات ارتباطى ميگويند ما “روابط عمومى ديجيتالى” را آغاز کرده ايم. حال آيا اين رايانه هاى روابط عمومى آيا چيزى بيش از”ماشين تايپ و بايگانى نامه ها” يا دستگاهى براى “طراحى” و يا “اتصال به اينترنت” است؟
تجيهزات ارتباطى، همه وسيله هستند نه هدف. به قول دکتر شکرخواه”… ايجاد سايت و اى ميل زدن آرايش و بزک کردن روابط عمومى سنتى است. روابط عمومى ديجيتال را مى توان با ميزان تعامل روابط عمومى با مشتريان اندازه گيرى کرد…” چراکه در روابط عمومى سنتى ارتباطى يکسويه با مخاطب آنهم به طور جمعى صورت مى گرفت و شاهد يک “روابط عمومى محورى” بوديم ولى در فضاى جديد با “مشترى محورى” آنهم به صورت انفرادى مواجه هستيم.
پس روابط عمومى ديجيتال به دنبال يافتن راه کارهايى براى پاسخگويى يک نفره است. روابط عمومى ديجتال منتظر نمى ماند تا ببيند “مشترى چه مى خواهد؟” روابط عمومى همه چيز را برايش فراهم مى کند و براى هر نيازش پاسخى دارد. به جنس و سن مخاطب هم حساس است. براى نياز يک شخص بروشور خدماتش را به شکل انيميشن و تحت برنامه مثلاً فلش ارايه مى دهد و براى کسى که بخواهد مراحل و مدارک مورد نياز را پرينت کند آنرا به صورت متن هم مى آورد.
پس ديجيتاليست روابط عمومى، بيش از آنکه يک کارشناس فنى و IT کار باشد؛ يک کارشناسى است با بينش و تفکر ديجتالى و مسلط به مسايل ارتباطى که نيازى هم ندارد همانند يک برنامه نويس و مهندس کامپيوتر به مسايل فنى مسلط باشد. آن مسايل مربوط به برنامه نويسان و IT کاران انفورماتيک است و ديجيتاليست روابط عمومى وظيفه اصلى اش “خلق ايده” و “تصميم سازى” بر اساس نياز مخاطب است.
سايت آمازون دات کام نمونه اى موفق از بهره گيرى خدمات روابط عمومى ديجيتالى است که پيش از اين دکتر شکرخواه به نمونه هايى از آن در نشست انجمن روابط عمومى ايران اشاره داشتند. يکى از خدمات جديدى که مسوولين سايت آمازون بر اساس نياز کاربران خود در سايت گذاشته اند “امکان خريد براى کودکان” است. چرا که کودکان و نوجوانان امکان دسترسى مستقيم به کارتهاى اعتبارى را براى پرداخت وجه کتاب از طريق اينترنت ندارند و بالاخره بخشى از کاربران آنها هم از اين گروه سنى هستند.
حال راه حل آنها چيست؟ آنها به کودکان اجازه داده اند کتابهاى مورد نظر خود را که در بخش کودکان است انتخاب کرده فرمهاى مربوط به صدور دستور خريد کتاب را تکميل و نهايتاً آنرا ارسال نمايند. پس از اتمام اينکار يک پيام کوتاه SMS به تلفن همراه پدر يا مادر که شماره اش نزد سايت آمازون مى باشد، ارسال شده و اعلام مى دارد که: “فرزند شما (…) درخواست خريد کتاب (…) را دارد در صورت موافقت به ما اعلام کنيد.” اين کارى است که روابط عمومى ديجيتالى به انجام مى رساند: يعنى “طرح ايده” آنهم با “بينش ديجيتالى”. متخصصان و برنامه نويسان هم با استفاده از راهکارهاى فن آورى نوين، اين امکان را به مرحله عمل مى رسانند و باقى مراحل با آنهاست.
بنابراين
در روابط عمومى ديجيتالى:
1- بهره گيرى از فن اورى هاى نوين، هدف نيست بلکه وسيله است.
2- در بند قيد زمان و مکان نيستيم. خدمات و اطلاعات ما 7 روز هفته و 24 ساعته بايد در دسترس باشد.
3- منتظر نمى مانيم تا ببينيم “مشترى چه مى خواهد؟” فکر همه چيز را قبلا براى او کرده ايم.
4- کارگزار روابط عمومى ديجيتالى يک آدم فنى نيست و نبايد هم باشد بلکه او با آشنايى با مسايل IT و تسلط به مسايل ارتباطى ” ايده” مى دهد و “تصميم سازى” مى نمايد.
5- تکنولوژى سهم کمترى نسبت به بينش ديجيتالى دارد.
6- ارتباطى دو سويه حاکم است و مخاطب شما ديگر جمع نيست بلکه فرد است و شما پاسخگوى تک تک اعضاى دهکده جهانى خواهيد بود.
* وبلاگ روابط عمومى
Hemami.blogdrive.com
