نام نویسنده: عليرضا کاشيان
بخش مقاله آط تط اطران – همانطور که مى‌دانيد،Cebit 2004 که در هانور آلمان هر ساله برگزار مى‌شود از رويدادهاى بزرگ کامپيوترى بخصوص در حوزه IT محسوب مى‌شود. امسال اين نمايشگاه در فاصله 18 تا 24 مارس برگزار شد و حدود 6200 شرکت را از سرتاسر جهان براى عرضه و نمايش محصولات خود، به اين نمايشگاه آمدند.
نمايشگاههاى حرفه‌اى در سطح اروپا و آمريکا، معمولا اجازه ورود رايگان به هيچ بازديدکننده‌اى را نمى دهند. بطور نمونه امسال Cebit براى ورود هر نفر براى يک روز، مبلغ 32 يورو معادل 32000 تومان در نظر گرفته بود که دانشجويان از تخفيف 50% برخوردار بودند. با اينحال همين رقم براى يک بازديدکننده معمولى اروپايى نيز رقم قابل توجهى است.
البته بعضى شرکتها حق دارند تعدادى ميهمان را بطور رايگان به نمايشگاه دعوت کنند. سيستمهايى که در قسمت ورودى نمايشگاه نصب گرديده است، همانند ايستگاههاى مترو در ايران، بليط‌هاى نمايشگاه را چک و علامت گذارى مى‌کرد و تعداد افرادى که از دربهاى ورودى مى‌گذشتند را مى‌شمرد. در نتيجه هيئت برگزار کننده، تعداد دقيق بازديدکنندگان را در طول نمايشگاه مى‌دانست.
من در طى چند روز بازديد خود از نمايگاه، بسيار تلاش کردم که اغلب سالنهاى نمايشگاه را ببينم، با اينحال اگر شما 4 روز وقت خود را بطور کامل از ساعت 9 صبح تا 6 بعد از ظهر در نمايشگاه بگذرانيد، به نظر من بازهم نخواهيد توانست بسيارى از غرفه‌ها را ببينيد. نقشه راهنماى نمايشگاه را جهت اطلاع شما از بخشهاى مختلف، بطور گرافيکى در آدرس http://iranservers.biz/cebit2004.jpg قرار داده‌ام. اگر اين نقشه را مشاهده کنيد، خواهيد ديد که نمايشگاه از 8 بخش عمده تشکيل شده است. نقشه راهنما گويايى خاصى دارد. شايد بيش از 85% نمايشگاه به 3 بخش اصلى يعنى 1- سيستم‌ها و تجهيزات مربوط به IT، 2- شبکه‌ها، سيستمهاى مخابراتى راه دور و بى سيم 3- سرويسها و نرم افزار اختصاص يافته بود. شرکت سناراى با کمک کردن به تعدادى از شرکتهاى نرم افزارى برگزيده ايرانى در نمايشگاه Cebit در سالن 6 حضور داشت.
براى يک بازديد کننده ابتدايى، سالن 1 و 2 از جذابيت‌هاى ويژه‌اى برخوردار بود. سالن يک که از سالنهاى بزرگ نمايشگاه است، شرکتهاى بزرگ و معروفى را در خود داشت. شرکتهايى همچون Sony و Samsung و LG همگى در اين سالن محصولات متنوع خود را عرضه کرده بودند. بطور کلى همه شرکتهاى بزرگ محصولات را بطور کلى در اختيار بازديد کننده مى‌گذاشتند. البته از نظر امنيتى اين وسايل طورى نصب شده بود که سارقين قادر به سوء استفاده نيستند. با اينحال شما مى‌توانستيد محصول مورد علاقه خود را از هر شرکتى، در دست خود گرفته و آن را بدقت زير و رو کنيد.
به عنوان مثال بسيارى شرکتها مانند Nikon و Fujifilm ، همه انواع دوربينهاى ديجيتال خود را در اختيار بازديدکننده مى‌گذاشتند و بازديد کننده مى‌توانست حتى عکس خود را چاپ و يا به آدرس خود ايميل کند. اين جذابيت‌ها باعث مى‌شد، هر بازديدکننده‌اى ناخود آگاه علاقه‌مند به زير و رو کردن يکى از اين دوربينها شود و قطعا اگر از آن لذت ببرد، حتما يکى از مشوقين دوستان خود براى خريد اين دوربين خواهد بود. شرکت IBM با همکارى شرکت BMW محصول جديدى را به نمايشگاه آورده بود که در آن يک جعبه سياه و سيستم مسيرياب براى اتومبيلهاى جديدBMW نصب مى‌شد.
شرکت IBM فيلمهاى متنوعى براى اين محصول ساخته و به نمايش مى‌گذاشت و توانايى برتر اتومبيلهاى BMW را بخاطر سيستمهاى جديد IBM تبليغ مى‌کرد. شرکت LG که در يک دهه گذشته رشد فراوانى پيدا کرده، از اواخر دهه نود وارد بازار توليد محصولات TFT و تلويزيون‌هاى LCD شده است که در نمايشگاه Cebit تلويزيون 74 اينچ PNP خود را به نمايش گذاشته بود و با تبليغ اينکه اين تلويزيون بزرگترين تلويزيون LCD در دنيا است، گوى سبقت را از شرکت رقيب يعنى Samsung گرفته بود. با اينحالSamsung نيز پيشرفتهاى بسيار جالبى داشت. غير از محصولات بسيار متنوع LCD که شما شايد تعداد اندکى از آنها را در ايران ببينيد، محصولات Multimedia و بخصوص دستگاههاى Mp3Player متنوعى توسط Samsung توليد شده که شايد Samsung را از LG جلوتر برده است.
سالنهاى 19-20-21-22 عمدتا به شرکتهاى کوچک اختصاص پيدا کرده بود. معمولا شرکتهاى کوچک در نمايشگاه Cebit حضور ندارند، چون از طرفى هيئت برگزارکننده چنين سياستى نداشت و از طرفى شرکتهاى کوچک توان مالى پرداخت هزينه‌هاى سنگين نمايشگاه را ندارند. با اينحال امسال رويکرد متفاوتى را در اين قضيه شاهد بوديم. بطوريکه در اين 4 سالن، بسيارى از شرکتهاى چينى، تايوانى، هنگ‌کنگى و مالزيايى شرکت داشتند. اغلب غرفه‌ها شبيه نمايشگاههاى ايران، رفه‌هاى کوچک 12 مترى و با دکوراسيون معمولى تزيين شده بود. عمده اين شرکتها محصولات رنگارنگى از انواع جذاب Mp3Player و ابزارهاى ذخيره‌سازى اطلاعات را به نمايش مى‌گذاشتند. حتى محصولات کوچک شبکه و يا محصولاتى مثل کى بورد، ماوس و کامپيوترهاى نوت بوک در ابعاد و طرحهاى جذاب در اين سالن ديده مى‌شد. احساس يک بازديدکننده از اين همه محصولات کوچک و رنگارنگ در شرق آسيا اين بود که شرکتهاى توليدى محصولات خانگى کوچک، در شرق آسيا مانند قارچ زياد شده‌اند و هر کدام در تلاش براى توليد تکنولوژى جديدى هستند. بخصوص حضور تکنولوژى سيليکون در اين کشورها، آنها را قادر به ساختن چنين ابزارهايى نموده است که توليد آن در کشورهاى غرب آسيا تقريبا غير ممکن است.
اگر به سراغ سالنهاى 26 و 27 برويم، عمده شرکتهاى توليد کننده محصولات مخابراتى مانند تلفنهاى همراه را خواهيم ديد. شرکت غول پيکر نوکيا نيز در سالن 26 قرار داشت. اين شرکت تمامى انواع گوشهاى همراه خود را از بدو توليد تا آخرين مدل، بطور جداگانه نصب و يک نفر را کاملا اختصاص داده بود به پاسخگويى سوالات بازديدکننده در مورد آن مدل خاص. حتى شرکت نوکيا سالن خاص و تاريکى را طراحى کرده بود که جمعيت زيادى به سختى از درهاى آن عبور مى‌کردند. در اين سالن تاريک، شرکت نوکيا محصول N-Gage خود را به تعداد فراوان روى پايه‌هاى مخصوصى تعبيه کرده بود که بازديد کننده بتواند براحتى گوشى را برداشته و با آن بازى کند. بسيارى از جوانان کم سن و سال را در اينجا مى‌يافتيد که مشغول بازى با N-Gage بودند.
آمار نشان مى دهد که گوشى N-Gage برخلاف چيزى که تحليلگران بازار نوکيا فروش کمى را پيش بينى مى‌کردند، از مرز يک ميليون فروش در چند ماهه گذشته فراتر رفته و سود کلانى را عايد نوکيا ساخته است. حتى درآمد فراوان نوکيا به قدرى بوده که ميهمانى‌هاى زيادى را در فنلاند و آلمان برگزار کرده و به بسيارى از مهندسين محقق و طراح خود، مرخصى و پاداشهاى خوبى داده است. شرکت نوکيا به نظر مى‌رسد بطور معجزه آسايى تمامى پرسنل خود را راضى نگه داشته و با در دست داشتن عمده بازار موبايل در اروپا و آمريکا، خود را به غول موبايل تبديل ساخته است. در همين سالن 26، شرکت T-Mobile را مى‌بينيد که به جرات مى‌توانم بگويم، بزرگترين غرفه نمايشگاه Cebit را از نظر مساحت به خود اختصاص داده بود. بايد گفت غرفه T-Mobile به تنهايى خود يک نمايشگاه بود. البته جاى تعجب هم نيست. چون T-Mobile بزرگترين شرکت مخابراتى آلمان بوده و نمايشگاه نيز در آلمان برگزار مى‌شود و حتما از سوبسيد خوبى برخوردار بوده است.
در اين غرفه شرکت T-Mobile محصولات متنوعى را عرضه کرده بود که از آن جمله ويدئو کنفرانس‌هاى خانگى از بخشهاى جذاب بود. اغلب اپرتورهاى موبايل معروف آلمان مانند D2 و O2 را در سالن مجاور مى‌توانستيد پيدا کنيد. همانطور که مى‌دانيد هزينه تماس از موبايل به موبايل در طول روز، بين نرخ 15 تا 25 سنت يورو معادل 150 تا 250 تومان ايران در اغلب کشورهاى اروپايى تنظيم شده است. اين يکى از دغدغه‌هاى قشر ضعيف جامعه در مورد تماسهاى تلفنى به دليل نرخهاى بالا است. ولى اخيرا بعضى اپراتورها تمهيدات جالبى سنجيده‌اند. مثلا شرکت D2 در آلمان در نمايشگاه اعلام کرده بود که هزينه مکالمه را به 3 سنت در دقيقه براى دانشجويان،کارمندان و طبقه محقق جامعه کاهش داده است و حتى هزينه تماس مابين 8 شب تا 8 صبح تا 70% تخفيف قائل مى‌شد. همين حرکت توسط يکى از اپراتورهاى معروف در شمال اروپا که بتازگى کار خود را شروع کرده به نحو جالبترى انجام شده است. اين اپراتور که DNA نام دارد و در فنلاند و سوئد فعال است، اجازه ميدهد شما و دوستان شما، با پرداخت حق اشتراک 10 يورو، عضو يک گروه دوستى شويد. مثلا شما و دوستان شما که تماسهاى زيادى با يکديگر داريد در يک گروه خواهيد بود و در نتيجه هزينه تماسهاى شما شديدا کاهش مى‌يابد و از تخفيف بالايى برخوردار خواهيد بود. رقابت ما بين اپراتورها باعث شده است که اپراتورها تمهيدات زيادى براى ارائه سرويس بسنجند و شايد علت اينکه ما در کشورمان چنين سرويسهاى جذاب و روز آمدى را نمى‌بينيم، همين عدم وجود رقابت و تک نرخى بودن سرويسهاست.
در سالنهاى 4 و 5 و6 که شرکتهاى نرم‌افزارى حضور داشتند، شما به شرکتهاى Microsoft و Symantec برخورد مى‌کرديد. به نظر نمى‌رسيد که Microsoft به سبيت خيلى توجه کرده باشد. از کنار غرفه Microsoft که مى‌گذشتيد، افرادى را مى‌ديديد که شما را دعوت به حضور در سخنرانى آقاى X مى‌کردند. هر روز 2 سخنرانى توسط معاونين و روساى تحقيقاتى آقاى بيل گيتز در سبيت برگزار مى‌شد وجالب اينکه هيچ کدام زحمت پرواز و حضور در آلمان را به خود نداده بودند. همه سخنرانى‌ها از طريق ويديو کنفرانس و از ايالات متحده بطور مستقيم روى صفحات پروژکتور بزرگ پخش مى‌شد.
انتقادى که در کل نمايشگاه براى يک بازديد کننده خارجى و غير آلمانى وجود داشت، زبان آلمانى بود. همه چيز به آلمانى بود. نوشته‌ها اغلب مطالب مهم را به آلمانى مى‌گفتند و حتى اغلب سخنرانى‌ها به آلمانى بود. البته من با يکى دو غرفه که صحبت کردم و علت را جويا شدم، همگى ادعا مى‌کردند که چون اينجا آلمان است و اغلب بازديدکننده‌ها آلمانى هستند، لذا به آلمانى همه چيز نوشته شده است. با اينحال احساس من از سبيت آن بود که همه چيز در حد بين المللى خواهد بود چون بسيارى از بازديدکنندگان از کشورهاى دور دست و با هزينه‌هاى فراوان به اين نمايشگاه مى‌آمدند ولى مواجه با تابلوها و بروشرهاى آلمانى مى‌شدند. به هر حال شايد اگر سبيت در ايران برگزار مى شد، 70% تابلوها انگليسى و 30% فارسى بود، ولى در سبيت 80% مطالب آلمانى و در 20% مابقى به بازديدکننده رحم کرده بودند و به انگليسى توضيح مختصرى داده بودند. در بخش تکنولوژى کشورها، در قسمت اروپايى، سوئد و فنلاند، دو کشور برتر در زمينه IT معرفى شده بودند.
هزينه تحقيقات IT در کشور فنلاند با جمعيت 5 ميليون نفر 2 برابر هزينه تحقيقات در آلمان با جمعيت 80 ميليون نفر است و حتى آلمان هم اکنون در بخش فناورى اطلاعات و زير ساخت نرم افزارى دچار کمبود نيروى تخصصى است. البته اين بدليل نبود نيروى کار براى مهاجرت به آلمان نيست علت عمده به نظر من به سيستم روانى و فرهنگى جامعه آلمان بر مى‌گردد. کلا مردم آلمان با سيستم پول الکترونيکى خيلى ميانه خوبى ندارند و به عنوان مردمى محافظه کار، اغلب دوست دارند همه چيز را بصورت فيزيکى ببينند و لمس کنند. به عنوان مثال در يک فروشگاه مواد غذايى بزرگ آلمان از شما کارت اعتبارى قبول نمى‌کنند و حتى بسيارى از آژانسهاى مسافرتى و شرکتها، اگر کارت اعتبارى قبول کنند، بين 2 تا 5 درصد هزينه تبادل را به عنوان ريسک تبادل کسر مى‌کنند. اين مسئله کاملا ملموس بود زيرا شما در سوئد، نروژ و فنلاند که از کشورهاى پيشرفته IT هستند مى‌توانيد حتى از يک دکه بسيار کوچک يک آدامس به مبلغ 1 يورو بخريد و با کارت اعتبارى بپردازيد. ولى فروشگاههاى بسيار بزرگ و معتبر آلمان اجازه نمى‌دهند اگر مبلغ خريد شما زير 50 يا 30 يورو مى‌باشد، از کارت اعتبارى استفاده کنيد.
در قسمت سالنهاى مربوط به هنگ کنگ و تايوان و چين، CD هايى را با پر کردن چندين برگه دريافت کردم که حاوى اطلاعات تجارى و سودمند براى سرمايه‌گذارى و شناسايى محصولات تمامى شرکتهاى فعال حوزه IT در اين کشورهاست. لذا شما در صورت تمايل مى‌توانيد با ارسال ايميل و با هماهنگى قبلى، کپى اين سى دى ها را از من دريافت کنيد.
آدرس پست الکترونيک :
kashian@iranservers.biz
kashian@iranservers.biz
