نام نویسنده: شهرام شريف
دنياى اقتصاد – سيستم‌هاى خودپرداز (ATM) چند سالى است كه فعاليت خود را در كشور گسترش داده‌اند و از قضا شكل الكترونيكى و مكانيزه آنها اين فرصت را براى بانك‌هاى سنتى پسند ايرانى به وجود آوردند كه نصب و راه‌اندازى اين سيستم‌ها را حضور در بانكدارى الكترونيكى (E-banking) بنامند و در فقدن دانش عمومى نسبت به تبليغ سرويس الكترونيكى اقدام كنند.
نوع سرويس دهى دستگاه‌هاى خودپرداز عمدتا يكى است و اتفاقا از نظر فنى توسط يك شركت دولتى پشتيبانى مى‌شود، نوع سرويس‌هايى كه به صورت محدود توسط اين دستگاه‌ها ارائه مى‌شود نيز بسيار محدود است و عملا تنها بخشى از ظرفيت‌هاى آنان به كار گرفته مى‌شود. اما هر بانك بنا به سيستم خود رويه‌اى را براى استفاده از آن ايجاد كرده است.
متأسفانه تبليغات رنگارنگى كه به طور متوالى از راديو و تلويزيون و ديگر رسانه‌ها درباره اين سرويس‌ها پخش مى‌شود، مشتريان بانك‌ها را با اين توهم روبه رو مىكند كه سرويس‌هاى ارائه شده در نوع خود منحصر به فرد و پيشرفته است در حالى كه مشترى تنها چند روز پس از دريافت كارت هوشمند (البته فقط در خواندن شماره حساب!) متوجه عدم كارايى بسيارى از سرويس‌هايى مى‌شود كه اتفاقا روى منوهاى دستگاه وجود دارد. به عنوان مثال، در بانكى كه من متأسفانه يا خوشبختانه حسابى در آن دارم (بانك تجارت) عملا منوهايى چون دريافت صورتحساب كار نمى‌كند و براى يك صورتحساب ساده كه اولين و طبيعى‌ترين درخواست يك مشترى بانك است مى‌بايست منت رييس بانك و ديگر كارمندان را كشيد!
به جز اين برخى محدوديت‌هاى ديگر نيز عملا بيش از پيش مشتريان را از اين به اصطلاح بانكدارى نوين و الكترنيكى بيزار مىكند. به دليل هراس از سوء استفاده ميزان برداشت از حساب در هر روز فقط 200 هزار تومان و آن هم پس از 5 بار وارد و خارج كردن كارت به دستگاه است كه زيان تلف شده عملا چندان تفاوتى با زمان معطلى در خود بانك ندارد.
با اين وجود برخى بانك‌ها از مجله تجارت حتى از داخل شعبه هم امكان دريافت مستقيم از حساب را ندارند و بايد تحت يك كار ادارى عجيب و غريب ادارى و مشترى معطل كن، مشترى تقاضاى برداشت بيش از 200 هزار تومان را امضا و سپس درخواست به اداره مركزى فاكس و بعد دوباره تاييديه كسر از حساب اخذ و تازه روال دريافت پول (و معمولاً هم باجه‌ها پول ندارند!) آغاز شود. حال در اين ميان اشغال بودن خط تلفن و فاكس مركز ATM و يا پاسخ ندادن به معطلى‌هاى معمولى بانك اضافه مى‌شود تا بدين گونه هر بار دريافت پول از بانك به يك عذاب بزرگ تحميل شود.
البته مشكل فقط بانك تجارت نيست، ساير بانك‌ها هم از چنين شكل خدمات مشترى آزارى برخوردارند كه قطعا از شكل‌هاى مختلف به اطلاع مديران آنها رسيده است اما هنوز هيچ راه حل واقعى براى آن در نظر گرفته نشده است.
پيش از آن كه اين يادداشت انتقاد آميز از نحوه فعاليت بانك تجارت و ديگر بانك‌ها را به پايان ببرم بايد منصفانه به اين نكته مهم توجه كنم كه كارمندان بانك‌ها نيز تمامى سعى و تلاش خود را در برآورده كردن خواسته‌هاى مشتريان به عمل مى‌آورند و آنچنان كه گاه شاهد آن بوده‌ايم برخى تقاضاهاى نامعقول و برخوردهاى تند و اهانت آميز را تحمل مى‌كنند و عملا با شغل پر استرس و اضطرابى روزگار مى‌گذرانند، در حقيقت مشكل اصلى سيستم بانكدارى سنتى ماست كه عليرغم استفاده از سيستم‌هاى الكترونيكى و ديجيتالى هنوز با روش‌هاى 50 سال قبل امور را مى‌چرخاند و از اين رو كامپيوتر در مقابل كارمندان بانك و چيزى جز ماشين حساب و يا پوشه ذخيره اطلاعات مشتريان نيست كه گاه در هنگام خرابى آن مشترى آرزو مىكند اى كاش همين كامپيوتر هم نبود تا حداقل از طريق دستى كار او انجام مى‌گرفت.
ديگر مشكلات چون مسدود بودن عمومى دستگاه هاى خودپرداز و يا تمام شدن كاغذ و يا اسكناس‌هاى 500 تومانى لابه لاى 1000 تومانى‌ها هم اصلا قابل گفتن نيستند.
sharif AT itiran DOT com
