نام نویسنده: علی شمیرانی
بزرگراه فناوری – IT ایرانی را ظاهرا سامانی نیست و گویی هرازچندگاهی در این حوزه دوباره و دوباره قرار است تا چرخ را اختراع کنیم.
موضوع تنوع و پراکندگی دستگاه‌های دولتی در نقش حامی، سیاست‌گذار، قانون‌گذار و متولی، آن‌قدر ادامه یافته که انگار به موضوعی بی‌انتها تبدیل شده است.
در این میان آنچه که به‌عنوان یک شاخص بر پراکنده‌کاری و فقدان انسجام دامن می‌زند، به ایفای نقش افراد در این حوزه بازمی‌گردد. ظاهرا شرح و وظایف و حیطه اختیارات برخی از دستگاه‌ها به‌قدری باز و گسترده است که با تغییر هر رییس و مدیر، شکل و نوع عملکرد دستگاه مربوطه نیز حال و هوای تازه‌ای به‌خود می‌گیرد و بدیهی است ریشه بخش بسیار عمده‌ای از این پراکندگی‌ها، موازی‌کاری و چندصدایی‌ها به سازمان بی‌سر و صدای مدیریت و برنامه‌ریزی بازمی‌گردد.
بگذارید بار دیگر نام بازیگران حوزه IT دولتی را به‌مراه سه پرسش مرور کنیم. گردانندگان ICT ایران و به‌عبارتی نهادهای دخیل در سرنوشت و جهت‌گیری صنعت ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور شامل شورای عالی فناوری اطلاعات، شورای عالی اطلاع‌رسانی، شورای عالی انفورماتیک، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی افتا، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، مرکز صنایع نوین و مرکز تحقیقات مخابرات ایران هستند که به تعبیری می‌توان نام مجلس شورای اسلامی را نیز به این نُه نهاد افزود. (اگرچه باز هم می‌توان از دستگاه‌های دیگر نیز نام برد)
و اما پرسش‌ها:
1ـ اگر این دستگاه‌ها ماهیتا وظایف متفاوتی برعهده دارند، پس چرا ما شاهد موازی‌کاری هستیم؟ 2ـ اگر وظایف این دستگاه‌ها یکسان است پس چرا تجمیع نمی‌شوند؟
3ـ و بالاخره اینکه آیا یک بار برای همیشه می‌توان این بازیگران عرصه ICT کشور را بر سر یک میز دید تا برای همیشه کار را یک‌سره کرد؟
بخش خصوصی هم وضعیتی مشابه بخش دولتی دارد. اگرچه وضع این بخش هم‌چون دولتی‌ها حاد نیست چون در بدترین وضعیت اگر سود نداشته باشند ضرری هم ندارند.
اما بد نیست دلسوزان توسعه فناوری اطلاعات در آشفته بازار میان خود دولتی‌ها و درگیری خصوصی‌ها با هم یک‌بار نیز از خود این پرسش را بکنند که چه زمانی بخش خصوصی و دولتی قرار است دست در دست هم قرار دهند؟ و بالاخره اینکه آیا با وجود بی‌اعتمادی‌های اخیر میان برخی از دولتی‌ها و خصوصی‌ها که ریشه آن نیز برای ما نامعلوم است می‌توان به توسعه ICT در فضایی پرتنش امیدوار بود؟
