نام نویسنده: شهرام شريف
ابرار اقتصادی – دیرزمانی نیست که مسئولان وزارت ارتباطات از اینترنت ملی سخن می گویند و هنوز هیچ گونه توضیح و تشریحی از این شبکه به اصطلاح ملی ارایه نداده اند و متاسفانه این اشتباه در تعبیر واقعیت آن است که اینترنت امروزه به عنوان شبکه بزرگ و گسترده ای در آمده که حتی امنیت ملی و اقتصادی بسیاری از کشورها به آن گره خورده است.
با این همه حتی کشورهای پیشرو در زمینه اینترنت نیز نه جرات کردند و نه می خواستند که این شبکه را به صورت ملی در آورند چراکه اهمیت اینترنت در واقع در بین المللی بودن آن است و اگر کسی می خواهد شبکه ای دیگر در موازات این شبکه ایجاد کند نیازی نیست آن را اینترنت بنامد بلکه می تواند هر نام دیگری بر آن اطلاق نماید.
اینترنت امروزه حتی به صورت اسم خاص درآمده و عملا هر شبکه و مجموعه از کامپیوترهای متصل به هم را نمی توان اینترنت نامید. شبکه ای که ما با عنوان اینترنت می شناسیم بر مبنای اصول غیرمتمرکز و گسترده شکل گرفته و همین شکل اتفاقا موجب گسترش آن در جهان شده است.
با چنین ارزیابی از شبکه اینترنت عملا هر گونه تغییر در ساختار آن و اضافه کردن و کم کردن شبکه ها از آن بدون تغییر در ساختمان اصلی اینترنت امکان پذیر نیست و ایران حتی نمی تواند بدون موافقت مراجع فنی و سیاست گذاری ذیربط در این زمینه گره ای نیز روی اینترنت ایجاد کرد.
اما به نظر آنچه مسئولان ما به دنبال آن هستند، از نوع ذکر شده نیست. عدم بسط تعریف اینترنت ملی هم اکنون بسیاری را با این اشتباه مواجه کرده که منظور از اینترنت ملی ایجاد دیتا سنتر در کشور است در حالی که ایجاد دیتا سنتر یک موضوع عادی در هر کشوری محسوب می شود و نمی توان بر آن عنوان ” ملی” اطلاق کرد.
برخی هم تصور می کنند منظور از اینترنت ملی ایجاد شبکه ای ملی است که به اشتباه اینترنت ملی خوانده شده و در واقع “اینترانت ملی” است که اگر چنین باشد قطعا جای تامل دارد چراکه با وجود شبکه قدرتمند اینترنت ایجاد هر شبکه ای مستلزم صرف هزینه های بسیار کلان خواهد بود و به نظر می رسد مسئولان امر – خصوصا معاونت آی تی وزارت آی سی تی – بالغ بر یک میلیارد دلار برای این منظور بودجه درخواست کرده اند.
در کشور ما تجربه طرح های عظیم ناتمام مانده زیاد است و اتفاقا بخش مهمی از این گونه طرح ها آنهایی است که عناوین ملی را به دوش می کشند، کامپیوتر ملی، سیستم عامل ملی و … از این دسته اند. این پرسش از وزیر محترم آی سی تی مطرح است که با وجود این همه درخواست و تقاضا برای توسعه آی تی در ایران آیا اولویت با شبکه نامفهوم ” اینترنت ملی” یا ” اینترانت ملی” است یا هنوز زیرساخت ها و مشکلات دیگری هست که بی پاسخ مانده؟
این پرسش را نیز از نمایندگان مجلس باید پرسید در حالی که هنوز اینترنت ملی برای مردم و کارشناسان به بحث گذاشته نشده و مزایا و معایب آن پوشیده مانده چگونه با بخشی از پیشنهاد وزارت آی سی تی در این زمینه موافقت کرده اند و تاکنون ده میلیارد تومان به آن اختصاص داده اند؟
