نام نویسنده: محمدحسن برادران قاسمي*
آی تی ایران –
بر سر آنم که گر ز دست برآيد دست به کاري زنم که غصه سرآيد
بسيار ساده و بي پيرايه برگزار شد. مجمع فوق العاده انجمن شرکت هاي انفورماتيک. روزي سرد و باراني بود. از اين روزهايي که همه ترجيح مي دهند دردسرهاي ترافيک تهران لجوج را بر خود هموار ننمايند. مي بايست بيش از 450 راي شرکت هاي انفورماتيکي در اين جلسه حضور مي يافت تا انجمني که اکنون بيش از 900 عضو دارد بتواند مجمعش را رسميت بخشد. به عنوان عضو هيات مديره نگران بودم. همه اعضاي هيات مديره نگران بودند.
بيش از 4 ماه بود که طي جلسات متعددي براي آنکه مصوبه چه باشد، بحث کرده بوديم و همه نگران از آنکه چگونه ممکن است که در اين جو سرد و سنگين، در اين فضاي پرکشمکش که عموم شرکت ها درگير عدم پرداخت مطالباتشان از کارفرمايان، عدم انعقاد حتي يک قرارداد در طي يک سال اخير بوده اند و در جلسه اي که فرع بر حيات خودشان است حوصله کنند که در مورد نحوه ادامه فعاليت انجمن در شرايط حضور نظام صنفي تصميم بگيرند.
من به سهم خودم از صبح شروع به صحبت با شرکت هايي که از دور و نزديک با آنان آشنا بودم کردم. با محبت شنواي حرف هايم بودند. ولي با يک ثلث از آنها نتوانستم تماس بگيرم، چون يا نبودند ي امکان دسترسي نبود و همين بر نگراني ام افزود.
قرار جلسه مجمع براي ساعت 4 بعدازظهر بود. هر يک نفر که مي آمد، خدارا شکر مي کردم. خوشحال مي شدم اغلب چهره هاي جوان، سيه موي و با سري پرشور. آمدند و آمدند و ديگر در سالن به اين وسعت جاي زيادي براي نشستن باقي نمانده بود. رييس جلسه و منشي ها با سهولت انتخاب شدند و در جاي خود استقرار يافتند. ساعت 5/4 بعدازظهر بود که رييس جلسه اعلام کرد تاکنون تعداد آراي حاضر 365 است ولي چون روزي باراني است و عده اي در راهند، جلسه را شروع مي کنيم. اگر به حدنصاب نرسيد که فقط گپي داريم و حرف و شنودي، ولي اگر رسيد پيشنهاد هيات مديره را به راي مي گذاري.
ساعت 5 بود که اعلام شد به عدد 454 رسيده ايم، جلسه رسميت يافت و نفس راحتي کشيدم.
در محيطي صميمي و دوستانه آقايان مظلوم و رحمتي از طرف هيات مديره پاسخگو بودند و دوستان موافق و مخالف نظرات خود را گفتند و پاسخ را شنودند. بالاخره راي گيري با ورقه، 42 مخالف، 9 ممتنع و 403 موافق.
مجمع تقريبا به اتفاق آرا راي داد که با تشکيل نظام صنفي هيات مديره انجمن بتواند فرايند ادغام انجمن شرکت هاي انفورماتيک در نظام صنفي را به انجام رسانده و گزارش آن را در مجمع بعدي ارايه دهد. حکايت ساده اي بود ولي عظمتي بي نظير داشت. مثل همه چيزهاي ساده و عظيم ديگر هستي، مثل آسمان، مثل زمين.
دوستان! شما از سراسر کشور آمديد، از آذربايجان غيور، از اصفهان هنرمند، از تربت پاک مشهد، از سراي دلاوران يزد، از کرمان غيرتمند، از گيلان خردمند، مازندران سرسبز و خلاصه از سراسر ايران و سرزمين پاکان. راي شما مهر تاييد دوباره اي بر انتخاب خودتان، بر ايجاد صنفي قدرتمند در قالب نظام صنفي رايانه اي کشور بود.
و حال روي سخنم با دولتيان و مجلسيان و دستگاه اداره کشور است. بياييد اين وحدت را پاس نهيد و بياييد دست دوستي پايه گذاران فناوري آگاهي و دانش را در اين مرز و بوم بفشاريد. آنچه در اين روز روي داد، بايد اطمينان شما را به روحيه اتحاد و همکاري اين صنف قدرتمند جلب کرده اشد. نه شامي در کار بود و نه پاداشي، نه لقبي و يا تقديرنامه اي. تنها اعتقاد بر اينکه ما مي توانيم در سايه اتحاد، يگانگي، تلاش و همفکري يکي از پايه هاي قدرتمند دولت و مجلس باشيم که عدالت و مهرورزي را در جهت ايجاد جامعه اي آگاه در سرلوحه کار خود قرار داده است.
ما دست شما را سرافرازانه از دور مي فشاريم و در خلوت دل خويش خود را همنشين دل شما مي دانيم.
خلوت دل نيست جاي صحبت اضداد ديو چو بيرون رود فرشته درآيد
* عضو هيات مديره انجمن شرکت هاي انفورماتيک ايران
