ایران پرینت – بسيارى از روزنامه‌هاى قديمى و سنتى فرانسه سال‌هاست كه ضرر مى‌‌دهند. علت آن هم كاهش تيراژ از يك سو و خدمات گران‌قيمت چاپى از سوى ديگر است. اتحاديه چاپخانه‌داران فرانسوى بسيار قوى است و كنترل شديد و همه‌جانبه‌اى بر قيمت‌ها دارد. رشد روزنامه‌هاى اينترنتى از جمله بخش اخبار فرانسوى گوگل نيز اوضاع را براى روزنامه‌هاى فرانسوى خراب‌تر كرده است.
اوضاع آنقدر خراب است كه ليبراسيون مهم‌ترين روزنامه ارگان چپ‌‌هاى ميانه فرانسوى اعلام كرده مى‌‌خواهد بخش عمده‌اى از سهام خود را به ادوارد روتشايلد كه به يكى از خاندان سلطنتى معروف اروپايى تعلق دارد بفروشد.
آقاى روتشايلد از بانك‌داران معروف و ثروتمند است و به طبقه سرمايه‌داران محافظه‌كار اروپايى تعلق دارد، يعنى همان طبقه‌اى كه چپى‌هاى فرانسوى دشمن آن هستند. روتشايلد قرار است 37 درصد از سهام روزنامه را به قيمت 37 ميليون دلار بخرد. او همچنين اعلام كرده مى‌‌خواهد يك شركت رسانه‌اى ايجاد كند و ليبراسيون هسته مركزى اين شركت خواهد بود.
ليبراسيون تنها روزنامه بزرگى نيست كه توسط سرمايه‌داران بلعيده مى‌‌شود. سرژ داسائو كه شركتش هواپيماهاى معروف ميراژ را براى وزارت دفاع و ارتش فرانسه مى‌‌سازد نشريه محافظه‌كار لوفيگارو را چندى پيش خريد. حالا همه وحشت دارند كه روزنامه‌هاى مستقل فرانسوى در ينده نه‌چندان دور از صحنه مطبوعات كشور محو شوند.
روزنامه لوموند نيز در سال‌هاى اخير علاوه بر كاهش بخش تحريريه خود از تعداد كارمندان بخش‌هاى ديگر نيز كاسته است. با اين حال در حال حاضر با سرمايه‌داران و شركت‌هاى مختلف در حال گفت‌وگو و چانه‌زنى است و احتمالاً شركت Lagardere كه در صنايع دفاعى فعاليت مى‌‌كند و چندين نشريه و روزنامه نيز منتشر مى‌‌كند بخش عمده سهام لوموند را بخرد. روزنامه‌هاى فرانسوى در جنگ با اخبار تلويزيونى و راديويى موفق نبوده‌اند.
تلاش براى ايجاد تحول و نوسازى ساختار روزنامه لوموند همواره با مقاومت شديد از طرف طبقه فرهيخته فرانسوى مواجه مى‌‌شود. آن‌ها همواره به مقاله اميل زولا در اين روزنامه اشاره مى‌‌كنند كه باعث شد يك افسر ارتش يهودى به نام آلفرد دريفوس از زندان آزاد شود. مقاله زولا توطئه‌اى كه براى گناهكار جلوه دادن دريفوس به عنوان جاسوس طراحى شده بود را نقش بر آب كرد.
درون نشريه لوموند اختلاف فراوانى در زمينه رويكرد جديد لوموند به سوى نرم خبر به راه افتاده است. اين رويكرد جديد باعث شده تا اين روزنامه چپ‌گرا دچار نوعى بحران در هويت شود. همين امر نيز باعث شد تا دبير اجرايى نشريه Edwy Plenel استعفا دهد. با استعفاى او تلاش‌هاى روزنامه براى پيدا كردن شريكى كه بتواند 67 ميليون دلار پول به اين روزنامه تزريق كند نيز ناكام ماند.
سرژ ژولى؛ بنيان‌گذار و رييس هيأت مديره ليبراسيون مى‌‌گويد سرمايه‌گذارى روتشايلد باعث خواهد شد تا وضعيت اين شركت از لحاظ قيمت تك‌فروشى، توزيع، تحريريه و فعاليت‌هاى اينترنتى بهبود پيدا كند. او همچنين ادعا كرد مالكيت روتشايلد به هيچ‌وجه اعتبار روزنامه را به عنوان يك روزنامه با گرايشات چپ خدشه‌دار نخواهد كرد.
روزنامه ليبراسيون پس از شورش‌هاى دانشجويى سال 1968 در فرانسه با همكارى روشنفكرانى چون ژان پل سارتر و ميشل فوكو شكل گرفت. كارمندان و اعضاى تحريريه ليبراسيون نيز از معامله جديد روزنامه با شاهزاده فرانسوى استقبال كردند. با اين حال آن‌ها هنوز حق وتو نسبت به تصميمات مديريت را براى خود محفوظ نگاه داشته‌اند. گو اين‌كه هنوز برخى از اين معامله راضى نيستند. پير دسافيو كه يكى از اعضاى برجسته اتحاديه روزنامه‌نگاران فرانسوى مى‌‌گويد:
با خريد شركت Socprssie SA ، كه روزنامه لوفيگارو و مجموعه ديگرى از نشريات با نفوذ منطقه‌اى را منتشر مى‌‌كند، توسط داسائو حساسيت‌ها در مورد استقلال رسانه‌ها افزايش بيشترى پيدا كرده است.
بلافاصله پس از اين‌كه داسائو قول داد استقلال روزنامه‌ها را حفظ كند، اين مرد بانفوذ صنايع دفاعى فرانسه به مديران تحريريه هشدار داد كه خبرى كه مغير با منافع صنعتى و يا تجارى فرانسه باشد ننويسند. همين باعث شد تا گزارش‌ها و اخبارى كه قرار بود در مورد شركت داسائو نوشته شود از دستور كار تحريريه خارج شود.
آيدن وايت؛ رييس فدراسيون روزنامه‌نگاران كه مقر آن در بروكسل است و مى‌‌كوشد تا قوانين سخت‌ترى در مورد مالكيت روزنامه در اروپا وضع كند مى‌‌گويد:
