نام نویسنده: ايمان بيک
روزنامه پول – روش عمل مسوولان کشور در فيلترينگ، آنقدر هرج و مرج زده و همراه با آزمون و خطاى فراوان بوده که کارشاسان و روزنامه نگاران حوزه IT، بارها در اين باره تذکر داده اند. اينان حتى با تاکيد بر نادرستى روش چينى و عربستانى، و البته با تاييد لزوم اتخاد راهکار مناسب براى پالايش اينترنت راهکارهاى تجربه شده و موفق ديگر را معرفى کرده اند که، همواره به آن بى اعتنايى شده است.
اينکه مسوولان و سياستگذاران فيلترينگ، همواره مردم را بى خبر گذاشته و راه خود رفته اند و بدون تجربه اندوزى از ناکارآمدى سياست هاى برخورد با ماهواره و از ا ين دست، شيوه هاى انفعالى را در برخورد با محتواى نامناسب اينترنت اتخاذ کرده اند، ديگر شايد موضوعى کهنه شده باشد، تا جايى که حتى بسيارى از IT نويسان اي مرز و بوم را متقاعد کرده که تکرار موضوع، آب در هاون کوفتن است.
اما اظهارات اخير مهندس رشيدى، مدير عامل شرکت ارتباطات داده ها در مورد فيلترينگ ديگر از آن حرف هاست.
ايشان، که خود مى دانند در سياستگذارى براى فيلترينگ مسووليتى ندارند گفته اند که: اگر فيلترينگ قوى نباشد، مسوولان، مردم و مدارس نمى گذارند IT توسعه پيدا کند… و بعد هم نتيجه گيرى کرده اند که: پس ما بايد براى هدف خيرخواهانه توسعه IT ، اينترنت را فيلتر (سانسور) کنيم.
اينچنين که پيش مى رود، در ماه هاى آينده از زبان مسوولانمان خواهيم شنيد که اصلا فيلترينگ لازمه شکل گيرى جامعه اطلاعات و اصلى بديهى در تويت بنيان هاى آزادى اطلاعات است! ما هم حتما مجاب مى شويم که خيرخواهان توسعه IT از ترس توسعه نيافتن آن جلوى توسعه اش را مى گيرند!
به هر حال مشابه اين سخن که خانواده هاى ايرانى با اينترنت آزاد و بى بند و بار کنونى مشکل دارند و نمى گذارند اينترنت توسعه پيدا کند، بارها از زبان مسوول وغير مسوول شنيده شده اما هيچ کس حاضر نشده در اين مورد که «کدام آمارگيرى از خانواده هاى ايرانى مويد چنين نظرى است ؟ ” توضيح بدهد . حالا اگر ما خبرنگاران چنين مى گفتيم به احتمال قوى به اتهام” تشويش اذهان عمومى” بايد حساب پس مى داديم.
مگر نه اينکه ما روزنامه نگاريم: خود ، خانواده اى داريم و به واسطه شغل خويش با مردم در ارتباط مستقيم هستيم؟ پس چرا تاکنون حتى يکى از ما با چنين پديده اى در ميان خانواده ها برخودرو نکرده است؟
مگر نه اينکه سرعت نفوذ اينترنت در ميان مردم- به ادعاى خود مسوولان ارتباطات – بسيار بالاست و در مدت کمى با وجود تمامى کمبودها ، ضعف زيرساخت و غيره تعداد کاربران اينترنت در کشورو به طبع درخانه ها و درميان خانواده ها 25 برابر شده است ؟
مگر نه اينکه جامعه وبلاگ نويسان ما – با ز هم با همه کمبودها و تحمل انواع و اقسام تضييقات – جزو بزرگترين جوامع وبلاگ نويسى دنياست ؟
اينها همه اگرنشانگر نفوذ شگفت انگيز و سريع اينترنت درخانواه ها نيست ، پس چيست؟
و بالاخره مگر نه اينکه بنا به آمار جهانى، درصد بسيار اند کى از محتواى اينترنت را مطالب غير اخلاقى و نامناسب تشکيل مى دهد؟
حالا اگر مدارس با اين چنين اينترنتى مشکل دارند، البته حق با آنهاست . مطابق روش هاى موفق جهانى اينترنت در مراکز عمومى کاملا فيلتر شده عرضه مى شود و خانواده ها هم مجازند اينترنت فيلتر شده را براى خود و فرزندان شان “انتخاب ” کنند و مقامات دولتى فقط وظيفه دارند اين امکان را در اختيار شان بگذارند.
به هر حال اميدواريم از اين پس افراد مسوول و غير مسوول وقتى مى خواهند چنين مطالبى را به خانواده هاى ايرانى نسبت دهند ، برى رفع شبهه «نشر اکاذيب» و «تشويش اذهان عمومى» هم که شده ، مستندات آمارى خود را ارايه دهند .
