سخار روش – روتينگ ( Routing ) يکى از مهمترين ويژگى هاى مورد نياز در يک شبکه به منظور ارتباط با ساير شبکه ها است. در صورتى که امکان روتينگ پروتکل ها وجود نداشته باشد ، کامپيوترها قادر به مبادله داده نخواهند بود .
تعريف
از روتينگ به منظور دريافت يک بسته اطلاعاتى ( packet ) از يک دستگاه و ارسال آن از طريق شبکه براى دستگاهى ديگر و بر روى شبکه اى متفاوت ، استفاده مى گردد . در صورتى که شبکه شما داراى روتر نباشد ، امکان روتينگ داده بين شبکه شما و ساير شبکه ها وجود نخواهد داشت . يک روتر به منظور مسيريابى يک بسته اطلاعاتى ، مى بايست آگاهى لازم در خصوص اطلاعات زير را داشته باشد :
آدرس مقصد
روترهاى مجاور که با استفاده از آنان امکان اخذ اطلاعات لازم در خصوص شبکه هاى از راه دور، فراهم مى گردد .
مسيرهاى موجود به تمامى شبکه هاى از راه دور
بهترين مسير به هر يک از شبکه هاى از راه دور
نحوه نگهدارى و بررسى اطلاعات روتينگ
همگرائى ( Convergence )
فرآيند مورد نياز براى تمامى روترهاى موجود در يک شبکه به منظور بهنگام سازى جداول روتينگ و ايجاد يک نگرش سازگار از شبکه با استفاده ار بهترين مسيرهاى موجود . در زمان انجام فرآيند فوق ( همگرائى ) ، داد کاربر ارسال نخواهد شد .
مسير پيش فرض ( Default Route )
يک مسير استاندارد درج شده در جدول روتينگ که به عنوان اولين گزينه در نظر گرفته مى شود . هر بسته اطلاعاتى که توسط يک دستگاه ارسال مى گردد در ابتدا به مسير پيش فرض ارسال خواهد شد . در صورتى که مسير فوق مشکل داشته باشد ، يک مسير ديگر انتخاب مى گردد .
مسير ايستا ( Static Route )
يک مسير دائم که به صورت دستى درون يک جدول روتينگ درج مى گردد . مسير فوق حتى در موارديکه ارتباط غير فعال است در جدول روتينگ باقى مانده و صرفا” به صورت دستى حذف مى گردد .
مسير پويا ( Dynamic Route )
يک مسير که به صورت پويا ( اتوماتيک ) و متناسب با تغيرات شبکه ، بهنگام مى گردد .مسيرهاى پويا نقطه مقابل مسيرهاى ايستا مى باشند .
