نام نویسنده: مجتبی محمودی
نحوه، میزان و چگونگی دسترسی کاربران ایرانی به شبکه جهانی اینترنت چندی است که تبدیل به گره کور شده است. تاکنون نیز برای گشودن این گره کور راه‌حل‌های مختلفی آزموده شده است؛ از فیلترینگ برخی سایت‌ها در شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات اتصال به اینترنت به صورت ناهماهنگ و غیریکپارچه گرفته تا برقراری فیلترینگ یکپارچه و محدودسازی ورود پهنای باند به ایران از طریق شرکت ارتباطات زیرساخت، همگی راه‌حل‌هایی بوده‌اند که با توجه به امکانات و قابلیت‌های کاربردی تکنولوژی مورد بررسی واستفاده قرار گرفته‌اند. بگذریم که در این رهگذر برای فیلترسازی یا بهتر بگوییم تنظیم‌سازی نحوه دسترسی کاربران به اینترنت خلاقیت‌های بسیاری نیز به منصه ظهور رسیده است؛ یکی اینترنت ملی‌اش نام نهاد و دیگری اینترنت پاک و ظریفی دیگر آن را حلال کرد.
اخیرا نیز به مدد افزون شدن تجربیات مدیران در خصوص ناکارآمدی نام‌سازی نامعتبر برای یک امر معتبر همچون اینترنت موضوعات فناورانه مختلفی از جمله راه‌اندازی شبکه کشوری اینترانت و جداسازی آن از اینترنت، رساندن فیبر نوری به در منازل تحت عنوان و نام اپراتور چهارم به میان آمده است.
همه تلاش‌های فوق طی بیش از یک دهه گذشته دو نکته آموزنده در بطن خود نهان دارد که توجه آگاهانه به آن شاید بتواند برای برنامه‌ریزی‌های آتی که فارغ از نام‌سازی برای اینترنت صورت خواهد گرفت، مثمرثمر باشد.
اول ایکه تغییرات مداوم در استفاده از شیوه‌ها و تکنولوژی‌های متفاوت برای تنظیم‌سازی دسترسی کاربران ایرانی به اینترنت نشان می‌دهد تکنولوژی‌های متفاوت علی‌رغم اینکه بخشی از خواسته‌ها و اهداف تصمیم‌سازان را به صورت مقطعی برآورده ساخته، نتوانسته غایت نهایی مورد نظر تصمیم‌سازان را تامین سازد و در نهایت باید بیاموزیم که لزوما هر پدیده جهانی را نمی‌توان با پروژه‌های وطنی ملی‌سازی کرد.
دوم اینکه وقتی صحبت از جداسازی اینترانت (پهنای باند داخلی) از اینترنت (پهنای باند بین‌المللی) را پس از بیش از یک دهه تنظیم‌سازی دسترسی کاربران به اینترنت به میان می‌آوریم، در واقع پذیرفته‌ایم که پهنای باند به اندازه آب، برق، بهداشت و… برای توسعه کشور حائز اهمیت است از همین رو حتی اگر بخواهیم غایت پاکسازی اینترنت و حلال‌سازی آن را پیگیری کنیم راهی نداریم جز افزودن بر پهنای باندی که تاکنون محدودش کرده‌ایم. پس شاید بیراه نباشد که بگوییم هم درد و هم درمان در اینترنت است.
منبع : عصر ارتباط
