بى بى سى – گوردون مور” بنيان گذار شرکت تراشه سازى “اينتل” پيش بينى کرده است که قدرت رايانه ها هر 18 تا 24 ماه دو برابر مى شود. اين اصل به قانون مور مشهور است.
زمانى بود که تراشه سازان به راحتى مى توانستند هگام با اين اصل حرکت کنند، اما با به بن بست خوردن راه پيشرفت فن آورى هايى که براى ساخت تراشه ها به کار گرفته مى شود، اين کار اکنون دشوارتر شده است.
آنها تراشه هاى رايانه اى را با تاباندن اشعه نور از پشت ورقه اى به نام “ماسک” يا “استنسيل” که تصوير طرح مدار پردازشگر را بر قرص (Wafer) سيليکون مى اندازد مى سازند.
اندازه عناصر يک تراشه سرعت آن را تعيين مى کند، بنابراين يکى از راه هاى ساخت پردازشگرهاى قدرتمندتر کاستن از ابعاد اين عناصر است.
تا اواسط دهه 1990، اينتل و ساير تراشه سازان ثابت کردند که گوردون مور درست مى گويد، زيرا آنها منظما ضمن پيشرفت فن آورى ليزرى و عدس هايى که به کمک آن نور بر سيليکون تابانده مى شود، توانستند عناصر کوچکتر و در نتيجه تراشه هاى قدرتمندترى بسازند.
با اين حال طى پنج سال گذشته، اينتل مجبور شده است بر راه هاى بسيار متفاوتى براى افزودن بر سرعت تراشه ها اتکا کند، زيرا پيشرفت در فن آورى ليزر از قانون مور عقب افتاده است.
شکل دادن به سيليکون
عدسى هايى که براى متمرکز کردن نور بر قرص هاى سيليکون استفاده مى شد از اين بهتر نمى شود و توليد ليزرهايى که از طول موج هاى بسيار پايين استفاده مى کنند نيز بسيار پرهزينه است.
در عوض، اينتل به پيشرفت هاى حاصل شده در ماسک ها يا استنسيل اتکا کرده است. از اين ماک ها براى ايجاد تصوير مدار بر لايه هاى زيرين قرص سيليکون استفاده مى شود.
دکتر برى ليبرمن، مدير مهندسى بخش هاى ماسک اينتل گفت او و همکارانش ماموريت يافته اند راه هايى براى استفاده از ماسک ها به منظور ايجاد طرح هاى ريزتر بر قرص سيليکون بيابند.
اينتل هم اکنون کار بر روى نوع بديعى از ماسک ها را که از نور فرابنفش براى شکل دادن به عناصر قرص سيليکون استفاده مى کند آغاز کرده است.
اين فن آورى قادر است عناصرى که طول آنها تنها 32 ميليونيوم ميليمتر است ايجاد کند و به گفته دکتر ليبرمن به اينتل کمک مى کند کارى کند که قانون مور تا سال 2007 همچنان صادق باشد.
