اوایل سال میلادی جاری (اول فوریه) بیستمین سالگرد یکی از مرگ بارترین تراژدی‌ها در تاریخ سفرهای فضایی است—فاجعه Columbia
فضاپیمای کلمبیا، به همراه ۷ فضانورد، از مرکز فضایی کِنِدی (Kennedy Space Center) در فلوریدا صعود خود را آغاز کرد.
اما این شاتل و ۷ سرنشین حاضر در آن، هرگز به زمین بازنگشتند. تصاویر مسئول کنترل ماموریت این پروژه، لیروی کین، درحالیکه ناباورانه به صفحات مانیتورها در مرکز کنترل خیره شده و بعد ناگهان زیر گریه می‌زند، تصاویر غمگینی است که هنوز از ذهن خانواده ناسا پاک نشده است.
شاتل کلمبیا در تاریخ ۱۶ ژانویه ۲۰۰۳ زمین را برای آخرین بار ترک کرد، درحالیکه ۷ فضانورد حاذق داخل این فضاپیما بودند: ریک هازبند-فرمانده، مایکل اندرسون-فرمانده محموله، دیوید براون-متخصص عملیات، کالپانا چاولا-متخصص عملیات، لارل کلارک-متخصص عملیات، ویلیام مک کول- خلبان و ایلان رومن-متخصص محموله.
شاتل فضایی که این تیم همراه آن بود، ۱۶ روز در فضا بود و هنگام فرود در تاریخ اول فوریه ۲۰۰۳، آتش گرفت و فرود آن به تراژدی ختم شد.
بر اساس تحقیقاتی که در مورد این حادثه انجام شد، مشخص شد که یک تکه بزرگ فوم از تانک خارجی، بیرون زده و به داخل بال شاتل نفوذ کرد و همین اشکال باعث شد که در آخر این فاجعه رخ دهد.
در تصاویر مربوط به بازه زمانی انفجار این فضاپیما، شاهد تلاش‌های بی‌وقفه لیروی کین- مدیر راهبردی پرواز هستیم که سراسیمه تلاش می‌کند تا وضعیت را با کمک همکارانش به نحوی مدیریت کند.
همه چیز از زمانی به هم ریخت که مامور مکانیک و سیستم تیم، جف کلینگ، از بروز یک نقض فنی خبر داد: «همین حالا ۴ مبدل جداگانه دما در بخش چپ شاتل را از دست دادیم.»
در ادامه مشخص شد که کل سیستم جنرال شاتل دچارعیب شده است. در همین زمان کارمندان داخل ایستگاه فضایی تلاش می‌کنند تا با تیم داخل شاتل ارتباط بگیرند و شرایط را از دید آنها بررسی کنند که متوجه می‌شوند ارتباطشان با شاتل به طور کل قطع شده است.
همین لحظه بود که مدیر پرواز متوجه وخامت اوضاع شد و چشمانش پر از اشک شد.
«شان اوکیف»، مدیر آن زمان ناسا درباره این حادثه گفت: «آن روز، یکی از بزرگ‌ترین تراژدی‌ها برای ناسا، خانواده‌های فضانوردان داخل شاتل و از همه مهم‌تر برای ملت آمریکا محسوب می‌شود.»
منبع: unilad
