هاوکینگ 10 سال پایانی زندگی‌اش را با حرکت ریز صورت و ابروهایش و همچنین به کمک هوش مصنوعی صحبت می‌کرد. اما با این حال دل خوشی از این تکنولوژی نداشت!
هاوکینگ، فیزیکدان مشهوری که به‌خاطر تئوری‌های بی‌نظیرش درباره سیاه‌چاله و همچنین دست و پنجه نرم کردن فراتر از انتظار با بیماری ALS در سراسر دنیای شناخته شده بود، در حقیقت دیوایسی روی عینکش کار گذاشته شده بود که تکان خوردن یا نخوردن ماهیچه‌های صورتش را نظارت می‌کرد و با استفاده از یک سری سیگنال کامپیوتر جلوی چشمانش را کنترل می‌کرد. این تکنولوژی سال 2008 و توسط یکی از دانشجوهای هاوکینگ اختراع و به او اهدا شد که البته در آن زمان این سیستم سرعت بسیار پایینی داشت و گفته میشد این کامپیوتر برای منتشر کردن جمله‌ها می‌بایستی تمامی اجزا را کلمه به کلمه در کنار یکدیگر تایپ می‌کرده است. اما هوش مصنوعی کار سیستم را سریع‌تر کرد. هاوکینگ که از کارکرد این کامپیوتر که تنها راه ارتباطی او محسوب میشد راضی نبود سراغ شرکت اینتل رفت. اینتل هم یک تیم متخصص را برای هاوکینگ تشکیل داد و پس از سال‌ها آزمایش سیستم‌ها و متدهای جدید و به کمک شرکت SwiftKey که در زمینه طراحی کیبورد اسمارت‌فون‌ها فعالیت می‌کرد موفق به ساخت ابزاری با نام ACAT شد.
برنامه تایپ این نرم‌افزار جدید با بهره‌گیری از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی عمل می‌کرد. شرکت اینتل و SwiftKey به این سیستم حجم زیادی از سخنرانی‌ها و کتاب‌های هاوکینگ را نشان داند تا از این طریق سیستم بتواند کلماتی را که هاوکینگ قصد دارد منتقل کند حدس بزند. برای مثال زمانی که او نام “سیاه” را انتخاب می‌کرد، سیستم به‌صورت خودکار کلمه “چاله” را به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی به او پیشنهاد می‌داد. این سیستم جدید باعث پیشرفت قابل توجهی در سرعت تکلم هاوکینگ شد و تعداد کلمات او را از 1 یا 2 کلمه در دقیقه به مکالمات روزمره مشابه مردم عادی ارتقاء داد.
علیرغم کمک قابل توجه یادگیری ماشینی به هاوکینگ، او همواره درباره آینده این تکنولوژی و تاثیرات احتمالی آن بر جامعه و آیندگان ترس داشت. در حقیقت هاوکینگ به شک و تردید درباره ساخت هوش مصنوعی قدرتمند که قابلیت‌های مشابه انسان معمولی دارد شهرت داشت.
او در اصل معتقد بود که تشخیص هدف نهایی هوش مصنوعی که قادر است خودش را به طور مستقل ارتقاء دهد بسیار کار سختی است علی‌الخصوص زمانی که هوش مصنوعی طوری برنامه‌ریزی شده باشد که به‌منظور زنده ماندن از هر نوع منبعی استفاده کند. اگر چنین اتفاقی بیافتد، در آینده نزدیک هوش مصنوعی و انسان در زمینه به پایان رساندن منابع کره زمین با یکدیگر رقابت شدیدی خواهند داشت. با این وجود حتی اگر هوش مصنوعی به‌خوبی کنترل میشد، هاوکینگ همچنان با این تکنولوژی در زمینه تقسیم ثروت مشکل داشت.
او در اینباره می‌گفت: “همه می‌توانند از زندگی پر از شادی و سرگرمی و لوکس خود لذت ببرند البته در صورتی که ثروت به دست آمده توسط هوش مصنوعی درست بین افراد دنیا تقسیم شود و از طرف دیگر در صورتی که صاحبین هوش مصنوعی بخواهند تقسیم ثروت را به‌نفع خودشان تغییر دهند، احتمالا اکثر مردم دنیا به فقر شدیدی دچار خواهند شد. تا کنون شواهد نشان می‌دهد که این تکنولوژی در حال تحقق حالت دوم یعنی ایجاد وضعیت نابرابر بین مردم دنیا و تقسیم ناعادلانه ثروت است.”
منبع : آی‌تی‌ایران
