نام نویسنده: اميد مسعودى
ایران و جامعه اطلاعاتی – در هر علمى، حل مسائل درگرو پژوهش‌هايى است كه پژوهشگران را به يافتن داده هايى رهنمون مى شود تا با تحليل و تبيين آن داده‌ها پاسخ هاى موردنياز را بيابند و ارائه دهند.
پژوهش هاى علمى به صورتى روشمند توسط پژوهشگران طراحى و اجرا مى شوند. پژوهشگران نيك مى دانند كه براى حل هر مسئله اى در هر پژوهش، روش هايى وجود دارد و به كار بستن اين روش‌ها از سر ضرورت است نه از روى هوى و هوس.
علم ارتباطات اجتماعى نيز به عنوان يكى از علوم ميان رشته اى در انجام تحقيقات و پژوهش هاى رتباطى از روش هاى گوناگون تحقيق در حوزه علوم اجتماعى، روانشناسى و سياست بهره برده است و اخيرا نيز در حوزه زبانشناسى با بهره گيرى از روش تحليل گفتمان(discourse Analysis) بر غناى پژوهش هاى ارتباطى افزوده است.
”ريد بليك“ و ”ادوين هارولدس“ دو صاحبنظر در عرصه شناخت مفاهيم ارتباطى، به نقل از ”اسميت“، حوزه ارتباطات را حوزه اى وسيع مى دانند. آن‌ها در چنين حوزه اى شيوه هاى برخورد با مطالعه ارتباط انسانى را در سه عرصه اساسى رياضى، روان شناسى اجتماعى، زبان شناسى و مردم شناسى قابل توجه مى دانند:
”توجه اصلى مطالعه در مورد ارتباط، بر توليد، سازمان، تركيب بندى، ساختار، تويع، تحول تاريخى و عملكرد سيستم هاى پيام در جامعه است (گربنر). بنابر گفته اسميت، سه شيوه برخورد يا رهيابى عمده به مطالعه فرآيند ارتباط، بيشترين سهم تجربى را در اين حيطه، اختيار كرده است كه عبارت است از: شيوه برخورد رياضى، برخورد روانشناسى زير هم، نمودارى از اين سه شيوه برخورد اساسى است، و هم نهاد و اقتباسى از شيوه برخورد يكپارچه ساز اسميت در كتابش تحت عنوان، ارتباط و فرهنگ است. ضمنا اسميت بر اين نظر است كه پژوهشگران ارتباط، با سه حوزه اصلى مطالعه در اين زمينه، يعنى حوزه نحوى، حوزه معنايى (نمودگارى) و حوزه عملى، سروكار دارند.“ (بليك و هارولدس، 1378، 18)
متن کامل اين مقاله را در سايت ايران و جامعه اطلاعاتی بخوانيد
