آى تى ايران – برگزارى جلسه بررسى چالش هاى تبليغات در سايت هاى اينترنتى ايرانى در مطبوعات ، رسانه هاى آنلاين و وبلاگها بازتاب گسترده اى داشت به نحوى که بسيارى از رسانه هاى مطرح آنلاين و همچنين روزنامه ها و خبرگزارى ها مطالب مطرح شده در آن را منتشر کردند و بحث و بررسى پيرامون آن در وبلاگها و مطبوعات هنوز هم ادامه دارد.
مرتبط:
گزارش کامل جلسه بررسی چالش های تبلیغات در سایت های ایرانی درفرهنگسرای آی تی
در نخستين واکنش نويسنده وبلاگ شار در مطلبى با عنوان تبليغات در سايت هاى فارسى به بيان گزارشى کوتاه از صحبت هاى حاضران پرداخت و درباره يکى از معضلات اين بحث نوشت: “اکثر سايتهاى فارسى، ضمن عدم اعلام نشانى دفتر سايت، عدم اعلام مشخصات حقوقى و عدم ارائه راههاى کنترل آگهى هاى سفارش شده و با کمال غرور يک شماره حسابى را اعلام ميکنند که وجه آن را واريز نمائيد تا بعد نسبت به درج آگهى شما اقدام کنيم.”
مهدى رودکى که پيشنهاد برگزارى اين جلسات نيز با او بود در مطلبى با عنوان جلسه مثلا رفع چلش تبليغات سايت ها نوشت: نمى شود گفت که جلسه دستاورد مشخصى داشت چون اصولا از همه چيز صحبت شد اما در نوع خود اين نشست بايد برگزار مى شد. اگر قرار است نشستهاى بعدى پر بار تر باشد نياز بود که ابتدا بحث مطرح شود که شايد مهمترين نتيجه اين جلسه هم باز کردن باب گفتگو بود. متاسفانه مدعوين هم به دقت انتخاب نشده بودند و نا همخوانى عجيبى بين سخنرانان وجود داشت که برخى از آنها البته پيشنهاد من بودند (!). متاسفانه برخى فقط “من” “من” کردند و از سايتشان گفتند و کارشان و همين!
در همين حال خبرگزارى ايرنا نيز در دو گزارش صحبت هاى برخى سخنرانان را به صورت خبر مجزا روى تلکس خبرى خود فرستاد .
روابط عمومى فرهنگسراى آى تى نيز گزارش نسبتا کاملى از جلسه و ارسال آن به مطبوعات و رسانه ها ارسال کرد که پيش از همه سايت خبرى ايتنا آن را منتشر کرد.
پرستو دوکوهکى يکى از سخنرانان اين جلسه نيز در مطلبى در وبلاگ خود به برگزارى اين جلسه اشاره کرد که بعدا همين اشاره باعث به وجود آمدن بحث هاى داغى ميان برخى حاضران در جلسه در بخش کامنت اين وبلاگ شد.
در ادامه اين بحث وبلاگ شار در بحث مفصل ترى با عنوان “چه کسى آگهى مرا قاپید؟” وضوع را به شکل عميق ترى مورد بحث قرار داد. او در بخشى از اين مطلب نوشت:” مشکلات ساتهاى فارسى در جذب آگهينداشتن تعرفه هاى مناسب و ضوابط عامه پسند، غير متعارف بودن نحوه هاى پرداخت،(غالب آگهى هاى مطبوعاتى بعد از چاپ آنهم به صورت غير نقدى تسويه مى شوند) پايين بودن نرخ نفوذ اينترنت، عدم وجود پول الکترونيکى و در پى آن فعال نبودن فروشگاههاى online به معنى واقعى و در نهايت نداشتن مرکزى مشخص داراى شخصيت حقوقى روشن و خدمات پشتيبانى و اطلاع رسانى ازخدمات عرضه شده جهت جذب آگهى هاى اينترنتى، مهمترين نکاتى هستند که بايستى در راه اصلاح امور آگهى در سايتهاى فارسى بدان توجه شود.”
در همين حال روزنامه هاى هموطن سلام ، ابرار اقتصادى ، پول ، دنياى اقتصاد ، خبرگزارى ايلنا، خبرگزارى سينا، و سایت آی تی خبر نيز در گزارش هاى جداگانه اى به گزارش جلسه تبليغات اينترنتى پرداختند.
همچنين مهدى رودکى با مطلبى با عنوان”من راه ترا بستم، تو راه مرا بستى – اميد رهايى نيست وقتى هم ديواريم” به پيش برد بحث پرداخت و نوشت: “اگر اينترنت در ايران هنوز آنقدر رشد نکرده است چگونه است که با مبالغى بيش از يک ميليون تومان قراردادهايى سالانه صرفا براى بالا بردن رتبه ها در گوگل و ياهو در همين ايران ما منعقد مى شود. دقت کنيد مدير سايت يک ميليون تومان مى پردازد در حاليکه هزينه طراحى سايتش 500 هزار تومان و هزينه هاستينگ آن صد هزار تومان بوده است. وقتى مديرى حاضر به هزينه کردن در مسيرى است که يک پله بعد از تبلغات بنر است، چگونه مى توانيم ادعا کنيم که اينترنت در ايران رشد نکرده است.”
نيما رسول زاده سردبير هفته نامه عصر ارتباط نيز با نوشتن مطلبى درباره بح تبليغات اينترنتى به اين بحث وارد شد و بخشى از مشکلات در اين بخش را به خود سايت ها نسبت داده که تلاشى براى بازاريابى خود نمى کنند و از طرف ديگرپيشنهاد کرد که وزارت ارشاد با کمک هايى مثل دادن آگهى هاى دولتى به نوعى به اين سايت ها نيز کمک کند.
عليرضا شيرازى مدير جست و جوگر پارسيک و سرويس دهنده بلاگفا نيز در مطلبى در وبلاگش نيز صحبت هاى نيما رسولزاده و رودکى را مورد توجه قرار داد و نوشت: در صحبتهاى انجام شده در فرهنگسرا اشاره شد که بسيارى سايتهاى ايرانى نميتوانند بخش بازرگانى داشته باشند چون يا شخصى هستند يا اصولا بنيه اقتصادى چندانى ندارند. حتى در کشورهاى صنعتى مطرح نيز اين چنين نيست که هر سايتى بخش بازاريابى و تبليغات داشته باشد اينکار در بسيار اوقات برعهده شرکتهاى بازارياب و تخصصى هست ، در ضمن بايد اشاره کنم که فعاليتهايى در زمينه تبليغات در وب فارسى انجام شده و اما به دلايل زيادى بخصوص عدم استقبال کارفرمايان و مديران شکست خورده است.”
بحث در اين باره در وبلاگها خصوصا پيگيرتر از سايت ها در حال انجام است و شايد به قول زاهد نويسنده وبلاگ شار هر چه از جلسه هفته گذشته فاصله مى گيريم، موضع گيرى ها دقيق تر و منطقى تر ميشه. يعنى گفته ها بارها پروسس و تحليل مى شوند. رودکى عزيز هم در مقاله آخرش (ديوار و . . .) دقيقا اين رويکرد را دارديعنى از عملکردها نااميد است ولى به آينده اميدوار است و اين اميد نمى توانداساسى داشته باشد مگر اينکه براى به بار نشستن آن تلاش کنيم. اگر حرف ناصحيح يا عملکرد نادرستى داشتيم از اقرار به نادرستى آن نترسيم . . تا بتوانيم عملکردمان را اصلاح کنيم
