سخاروش – استفاده از روترها در شبکه به امرى متداول تبديل شده است . يکى از دلايل مهم گسترش استفاده از روتر ، ضرورت اتصال يک شبکه به چندين شبکه ديگر ( اينترنت و يا ساير سايت ها ى از راه دور ) در عصر حاضر است . نام در نظر گرفته شده براى روترها ، متناسب با کارى است که آنان انجام مى دهند : ” ارسال داده از يک شبکه به شبکه اى ديگر ” . مثلا” در صورتى که يک شرکت داراى شعبه اى در تهران و يک دفتر ديگر در اهواز باشد ، به منظور اتصال آنان به يکديگر مى توان از يک خط leased ( اختصاصى ) که به هر يک از روترهاى موجود در دفاتر متصل مى گردد ، استفاده نود . بدين ترتيب ، هر گونه ترافيکى که لازم است از يک سايت به سايت ديگر انجام شود از طريق روتر محقق شده و تمامى ترافيک هاى غيرضرورى ديگر فيلتر و در پهناى باند و هزينه هاى مربوطه ، صرفه جوئى مى گردد .
انواع روترها
روترها را مى توان به دو گروه عمده سخت افزارى و نرم افزارى تقسيم نمود:
روترهاى سخت افزارى : روترهاى فوق ، سخت افزارهائى مى باشند که نرم افزارهاى خاص توليد شده توسط توليد کنندگان را اجراء مى نمايند (در حال حاضر صرفا” به صورت black box به آنان نگاه مى کنيم ).نرم افزار فوق ، قابليت روتينگ را براى روترها فراهم نموده تا آنان مهمترين و شايد ساده ترين وظيفه ود که ارسال داده از يک شبکه به شبکه ديگر است را بخوبى انجام دهند . اکثر شرکت ها ترجيح مى دهند که از روترهاى سخت افزارى استفاده نمايند چراکه آنان در مقايسه با روترهاى نرم افزارى، داراى سرعت و اعتماد پذيرى بيشترى مى باشند . شکل زير يک نمونه روتر را نشان مى دهد . ( Cisco 2600 Series Multiservice Platform )
منبع : سايت سيسکو
روترهاى نرم افزارى : روترهاى نرم افزارى داراى عملکردى مشابه با روترهاى سخت افزارى بوده و مسئوليت اصلى آنان نيز ارسال داده از يک شبکه به شبکه ديگر است. يک روتر نرم افزارى مى تواند يک سرويس دهنده NT ، يک سرويس دهنده نت ور و ا يک سرويس دهنده لينوکس باشد . تمامى سيستم هاى عامل شبکه اى مطرح ،داراى قابليت هاى روتينگ از قبل تعبيه شده مى باشند .
در اکثر موارد از روترها به عنوان فايروال و يا gateway اينترنت ، استفاده مى گردد . در اين رابطه لازم است به يکى از مهمترين تفاوت هاى موجود بين روترهاى نرم افزارى و سخت افزارى ، اشاره گردد : در اکثر موارد نمى توان يک روتر نرم افزارى را جايگزين يک روتر سخت افزارى نمود ، چراکه روترهاى سخت افزارى داراى سخت افزار لازم و از قبل تعبيه شده اى مى باشند که به آنان امکان اتصال به يک لينک خاص WAN ( از نوع Frame Relay ، ISDN و يا ATM ) را خواهد داد .يک روتر نرم افزارى ( نظير سروي دهنده ويندوز ) داراى تعدادى کارت شبکه است که هر يک از آنان به يک شبکه LAN متصل شده و ساير اتصالات به شبکه هاى WAN از طريق روترهاى سخت افزارى ، انجام خواهد شد .
مثال 1 : استفاده از روتر به منظور اتصال دو شبکه به يکديگر و ارتباط به اينترنت
فرض کنيد از يک روتر مطابق شکل زير به منظور اتصال دو شبکه LAN به يکديگر و اينترنت ، استفاده شده است . زمانى که روتر داده اى را از طريق يک شبکه LAN و يا اينترنت دريافت مى نمايد ، پس از بررسى آدرس مبداء و مقصد ، داده دريافتى را براى هر يک از شبکه ها و يا اينترنت ارسال مى نمايد . روتر استفاده شده در شکل زير ، شبکه را به دو بخش متفاوت تقسيم نموده است .( دو شبکه مجزاء ) . هر شبکه داراى يک هاب است که تمامى کامپيوترهاى موجود در شبکه به آن متصل شده اند . علاوه بر موارد فوق ، روتر استفاده شده داراى اينترفيس هاى لازم به منظور اتصال هر شبکه به آن بوده و از يک اينترفيس ديگر به منظور اتصال به اينترنت ، استفاده مى نمايد . بدين ترتيب ، روتر قادر است داده مورد نظر را به مقصد درست ، ارسال نمايد .
مثال 2: استفاده از روتر در يک شبکه LAN
فرض کنيد از يک روتر مطابق شکل زير در يک شبکه LAN ، استفاده شده است . در مدل فوق ، هر يک از دستگاههاى موجود در شبکه با روتر موجود نظير يک gateway برخورد مى نمايند . بدين ترتيب ، هر يک از ماشين هاى موجود بر روى شبکه LAN که قصد ارسال يک بسته اطلاعاتى ( اينترنت و يا هر محل خارج از شبکه LAN ) را داشته باشند ، بسته اطلاعاتى مورد نظر را براى gateway ارسال مى نمايند . روتر ( gateway ) نسبت به محل ارسال داده داراى آگاهى لازم مى باشد . ( در زمان تنظيم خصلت هاى پروتکل TCP/IP براى هر يک از ماشين هاى موجود در شبکه يک آدرس IP براى gateway در نظر گرفته مى شود ) . شکل زير نحوه استفاده از يک روتر به منظور دستيابى کاربران به اينترنت در شبکه LAN را نشان مى دهد :
مثال 3: استفاده از روتر به منظور اتصال دو دفتر کار
فرض کنيد ، بخواهيم از روتر به منظور اتصال دو دفتر کار يک سازمان به يکديگر ، استفاده نمائيم . بدين منظور هر يک از روترهاى موجود در شبکه با استفاده از يک پروتکل WAN نظير ISDN به يکديگر متصل مى گردند . عملا” ، با استفاده از يک کابل که توسط ISP مربوطه ارائه مى گردد ، امکان اتصال به اينترفيس WAN روتر فراهم شده و از آنجا سيگنال مستقيما” به شبکه ISP مربوطه رفته و سر ديگر آن به اينترفيس WAN روتر ديگر متصل مى گردد . روترها ، قادر به حمايت از پروتکل هاى WAN متعددى نظير Frame Relay , ATM , HDLC و يا PPP ، مى باشند .
مهمترين ويژگى هاى يک روتر :
روترها دستگاههاى ايه سوم ( مدل مرجع OSI ) مى باشند .
روترها ماداميکه برنامه ريزى نگردند ، امکان توزيع داده را نخواهند داشت .
اکثر روترهاى مهم داراى سيستم عامل اختصاصى خاص خود مى باشند .
روترها از پروتکل هاى خاصى به منظور مبادله اطلاعات ضرورى خود ( منظور داده نيست ) ، استفاده مى نمايند .
نحوه عملکرد يک روتر در اينترنت : مسير ايجاد شده براى انجام مبادله اطلاعاتى بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده در تمامى مدت زمان انجام تراکش ثابت و يکسان نبوده و متناسب با وضعيت ترافيک موجود و در دسترس بودن مسير ، تغيير مى نمايد .
